ارتباط بين شاخص توده بدنی و پوسيدگی دندانی در کودکان ۷ تا ۱۱ ساله شهر يزد

زهرا بحرالعلومی، ميلاد سروری، مونا کبودان ، سعادت روايی

مقدمه: دو شاخص مهم ارزيابی سلامت در کودکان شاخص توده بدنی و شاخص پوسيدگی‌های دندانی هستند. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط بين اين دو شاخص در کودکان ۷ تا ۱۱ ساله شهر يزد انجام شد.

روش بررسی: در مطالعه‏ای مقطعی با استفاده از روش نمونه‌گيری خوشه‏ای ۴۰۰ کودک ۷ تا ۱۱ ساله از مدارس شهر يزد انتخاب شدند. شاخص توده بدنی و شاخص DMFT/dmft در آنها به دست آمد و سپس ارتباط بين اين دو شاخص و همچنين تأثير عواملی مانند مصرف ميان وعده‏های پوسيدگي‏زا، تحصيلات پدر و مادر و دفعات مسواک زدن بر شاخص پوسيدگی بررسی شد. داده‌ها با استفاده از آزمون McNemar مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.

نتايج: ميانگين شاخص DMFT/dmft در کل نمونه‏ها ۵۹/۱±۰۹/۵ بود. ۱۸ درصد از کودکان در خطر اضافه وزن بودند و يا اضافه وزن داشتند. در کودکان در خطر اضافه وزن و کودکان دارای اضافه وزن، فراوانی شاخص پوسيدگی (بالاتر و مساوی ۵) به طور معنی‌داری بالاتر از ساير کودکان بود (۰۰۱/۰p<). مصرف ميان‏وعده‏های پوسيدگي‏زا و دفعات مسواک زدن تأثير قابل توجهی بر اين شاخص داشتند.

نتيجه‏ گيری: نتايج مطالعه کنونی حاکی از ارتباط مثبت بين BMI و شاخص پوسيدگی بود، به طوری که در کودکان با شاخص بدنی بيشتر، شاخص پوسيدگی بالاتر بود. در تحقيقات آينده، اين ارتباط بايد به وسيله مطالعات طولی مورد بررسی قرار گيرد.

واژه‌هاي كليدي: شاخص توده بدنی، پوسيدگی دندان، DMFT/dmft، رژيم غذايی،

دانلود رایگان مقاله