ارتباط بين شاخص‌های تن‌سنجی با سطح سرمی هموسيستئين

: اميد صادقی، زهرا مقصودی، مرتضی نصيری، فريبرز خوروش ، غلامرضا عسکری
دکتری تغذيه مرکز تحقيقات امنيت غذايی و گروه تغذيه جامعه، دانشکده تغذيه و علوم غذايی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ايران.مرکز تحقيقات امنيت غذايی و گروه تغذيه جامعه، دانشکده تغذيه و علوم غذايی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ايران.

مجله علوم غذایی و صنایع غذایی ایران

سابقه و هدف: بر اساس مطالعات اخير چاقی و سطح نامناسب شاخص‌های تن سنجی می‌تواند با هيپرهموسيستئينمی ارتباط داشته باشد. لذا، اين مطالعه با هدف بررسی ارتباط انواع شاخص‌های تن سنجی با سطح سرمی هموسيستئين انجام شد. مواد و روشها: اين مطالعه مقطعی- تحليلی بر روی ۱۱۰ بيمار ميگرنی مراجعه کننده به مرکز درمانی خورشيد و امام موسی صدر اصفهان در سال ۱۳۹۲ صورت گرفت. شاخص‌های تن سنجی شامل وزن، قد، نمايه توده بدنی (BMI)، توده چربی بدن (BFM)، توده بدون چربی بدن(LBM)، اندازه دور کمر (WC)، نسبت دور کمر به دور باسن (WHR) و نسبت دور کمر به قد (WHtR) برای هر فرد اندازه گيری شد. همچنين سطح سرمی هموسيستئين با روش ELISA به صورت ناشتا در تمام بيماران اندازه گيری شد. تجزيه و تحليل داده‌ها بوسيله نرم افزار SPSS18 و روش‌های آمار توصيفی(ميانگين و انحراف معيار) و استنباطی (آزمون تی تست، کای دو و رگرسيون) انجام شد. يافتهها: ميانگين سنی مردان و زنان به ترتيب ۳/۱۲±۳۶ و ۷/۱۰±۸/۳۳ سال بود. نتايج نشان داد که ۷/۱۱% از مردان و ۱/۲۱% از زنان دچار هيپرهموسيستئيمی بودند. بر اساس نتايج، ارتباط مثبت و معنی‌داری بين BMI، BFM ، WC، WHR و WHtR با سطح سرمی هموسيستئين درکل جمعيت و در هر دو جنس مشاهده شد(۰۵/۰P<). اگر چه آناليزهای آماری به تفکيک جنسيت هيچ ارتباط معنی‌داری بين LBM و سطح هموسيستئين سرم در مردان و در زنان نشان نداد ولی در کل جمعيت، بيماران با LBM بالاتر، سطح هموسيستئين سرم بالاتری داشتند (۰۰۱/۰P<). نتيجه گيری: بر اساس نتايج ارتباط مثبت و معنی‌داری بين شاخص‌های چاقی مرکزی و عمومی مانند BMI، BFM ، WC، WHR، WHtR و LBM با سطح هموسيستئين سرم وجود داشت. واژگان کليدی: هموسيستئين، چاقی، شاخص‌های تن سنجی، ميگرن
واژه‌های کلیدی: هموسيستئين، چاقی، شاخص‌های تن سنجی، ميگرن،

متن کامل مقاله رایگان