اثر ۸ هفته تمرین مقاومتی دایره ای با شدت بالا بر سطح پلاسمایی لیپیدها و شاخص مقاومت به انسولین در بیماران مرد مبتلا به دیابت نوع۲

۱جواد شعبانپور اومالی؛ ۲مرضیه ثاقب جو؛ ۳رزیتا فتحی؛ ۴رضا قراری عارفی
۱دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه بیرجند
۲استادیار دانشگاه بیرجند
۳دانشیار دانشگاه مازندران
۴دانشجوی دکنری دانشگاه بیرجند

پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی

قدمه و هدف: پاسخ نیمرخ لیپیدی و کنترل گلایسمیک به تمرینات هوازی کاملا شناخته شده است، اما این شناخت نسبت به تمرینات مقاومتی هنوز حاصل نشده است. به نظر می رسد تمرینات مقاومتی نسبت به تمرینات هوازی، برای بیماران دیابتی دارای اضافه وزن و غیر فعال، جذاب تر و امکان پذیر تر باشد. هدف تحقیق حاضر، مطالعه اثر ۸ هفته تمرین مقاومتی دایره ای با شدت بالا بر سطوح پلاسمایی لیپیدهای خون و شاخص مقاومت به انسولین در بیماران مرد مبتلا به دیابت نوع ۲ بود.
روش شناسی: ۱۸ مرد مبتلا به دیابت نوع ۲ و دارای اضافه وزن (سن ۷۳/۷±۵/۴۸ سال، وزن ۶/۱۲±۴۱/۷۹ کیلوگرم و نمایه توده­ بدنی ۳۸/۴±۲۹/۲۷ کیلوگرم بر متر مربع) به طور تصادفی به دو گروه تجربی (۱۰n=) و کنترل (۸n=) تقسیم شدند. گروه تجربی ۸ هفته تمرین مقاومتی دایره ای (۶۰ تا ۹۰ دقیقه در روز، ۸۰-۷۵ یک تکرار بیشینه، ۳ روز در هفته) انجام دادند. سطوح پلاسمایی لیپیدها، گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین، ۲۴ ساعت قبل و متعاقب ۶۰ ساعت بعد از تمرین اندازه گیری شد.
یافته‏ها: یافته­ها نشان داد، تمرین مقاومتی دایره­ای منجر به افزایش معناداری در سطح پلاسمایی  HDL-C در گروه تجربی شد (۰۴/۰P=)، اما در سطوح LDL-C (41/0P=)، نسبتLDL-C  به HDL-C (67/0P=)، TG (39/0P=) و TC (47/0P=) تغییر معناداری مشاهده نشد؛ همچنین سطح پلاسمایی انسولین (۰۱/۰P=)، گلوکز (۰۴/۰P=) و شاخص مقاومت به انسولین (۰۱/۰P=) کاهش معناداری یافت.

نتیجه‏گیری: تمرین مقاومتی با شدت بالا ممکن است از طریق افزایش سطح پلاسمایی HDL-C و کاهش مقاومت به انسولین در بهبود اختلالات متابولیکی بیماران دیابت نوع ۲ نقش داشته باشد.
کلیدواژگان
تمرین مقاومتی دایره ای؛ دیابت نوع ۲؛ نیمرخ لیپیدی؛ شاخص مقاومت به انسولین

متن کامل مقاله رایگان