عاطفه محمدی؛ عباس قنبری نیاکی؛ الهه طالبی گرکانی؛ سارا نصیری سمنانی
دانشگاه مازندران
پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی
سابقه و هدف: ابستاتین، نوعی پپتید مترشحه از معده است و نقش مهمی در تعادل انرژی، کنترل وزن و دریافت غذا ایفا میکند. هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثر ۸ هفته تمرین استقامتی بر سطوح استراحتی ابستاتین پلاسما در موشهای صحرایی نر نژاد ویستار است.
مواد و روشها: برای این منظور ۳۰ سر موش نر ۸ هفتهای نژاد ویستار با میانگین وزن ۱۰±۱۸۰ گرم خریداری شد و به طور تصادفی در سه گروه (کنترل، شم و تمرین ۹۰ دقیقه ) بعد از ۴ هفته قرار گرفتند. گروه تمرینی ۵ روز در هفته ، برای ۸ هفته با سرعت ۲۰ متر بر ثانیه دویدند. ۷۲ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از ۴ ساعت ناشتایی، موشها بیهوش شدند و نمونهگیری انجام گردید و سطوح پلاسمایی ابستاتین، گلوکز و غلظت گلیکوژن و ATP کبد اندازه گیری شد. دادهها با استفاده از روش آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSD مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد که سطوح استراحتی ابستاتین پلاسمایی در گروه شم در مقایسه با گروههای کنترل و تمرین به طور معناداری بالاتر است (۰۵/۰< P). تغییر معناداری در سطوح گلوکز پلاسمایی و گلیکوژن و ATP بافت کبدی دیده نشد.
نتیجهگیری: نتیجه این تحقیق از نقش ابستاتین در تعادل و هموستاز انرژی حمایت میکند. به طوری که احتمالا˝تمرین باعث کاهش سطح ذخایر انرژی بافت کبد میشود و در پاسخ به کمبود انرژی، ترشح ابستاتین افزایش مییابد و منابع از دست رفته انرژی را تامین و تعادل انرژی را مجددا˝برقرار مینماید. بنابراین به نظر میرسد مدت تمرین یکی از پارامترهای مهم در افزایش مقدار ابستاتین در پاسخ به تمرین ورزشی باشد.
کلید .اژگان: ابستاتین پلاسما؛ تمرین استقامتی؛ موش صحرایی نر