اثر ۶ هفته فعاليت ورزشی هوازی بر استرس اکسيداتيو و آنتی اکسيدان‌های آنزيمی در زنان يائسه

پروين فرزانگی، معصومه حبيبيان ، آتنا کافتری

سابقه و هدف: تمرين هوازی، به عنوان يک شيوه مهم برای کنترل و پيشگيری بيماری‌های قلبی- عروقی و اختلالات متابوليکی توصيه می‌شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر ۶ هفته فعاليت ورزشی هوازی بر استرس اکسيداتيو و آنتی اکسيدان‌های آنزيمی در زنان يائسه مبتلا به فشارخون بالا بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربی، ۲۰ زن يائسه غير فعال (۵۵-۵۰ سال) مبتلا به فشارخون بالا، به طور تصادفی به دوگروه مورد و شاهد تقسيم شدند. برنامه تمرينی شامل ۶۰-۴۵ دقيقه فعاليت هوازی ريتميک با شدت ۶۰-۴۰ درصد حداکثر ضربان قلب، ۳ جلسه در هفته و به مدت ۶ هفته بود. فشار خون و نمونه‌های خونی قبل و پس از ۶ هفته، برای سنجش سطوح سوپر اکسيد ديسموتاز، مالون دی آلدئيد و فعاليت کاتالاز آناليز شدند. آناليز آماری داده‌ها با استفاده از آزمون‌های t مستقل و t وابسته صورت گرفت. يافته‌ها: پس از ۶ هفته تمرين هوازی، کاهش معنی‌داری در فشارخون سيستولی و دياستولی (به ترتيب ۰۰۱/۰ > P و ۰۰۱/۰ > P) مشاهده شد که با افزايش معنی‌دار سطوح سوپر اکسيد ديسموتاز (۰۰۴/۰ = P)، فعاليت کاتالاز (۰۰۱/۰ = P) و کاهش سطوح مالون دی آلدئيد (۰۰۳/۰ = P) همراه بود. استنتاج: ۶ هفته تمرين هوازی با کاهش معنی‌دار فشارخون سيستولی و دياستولی، در زنان يائسه مبتلا به فشارخون بالا همراه بود و اين اثر ورزش، ممکن است به افزايش دفاع آنتی اکسيدانتی و کاهش سطوح آسيب اکسايشی ناشی از تمرين هوازی مربوط شود.