اثر ۱۲ هفته تمرين ترکيبی بر لپتين، پروتئين واکنش گر ( C (CRP و شاخص مقاومت انسولين (HPMA-IR) در مردان دارای اضافه وزن

بهرام عابدی * ، رضا عباسی بختياری
دانشيار واحد محلات، دانشگاه آزاد اسلامی

مجله پزشکی فیض

سابقه و هدف: با توجه به اينکه فشار فيزيولوژيکی حاصل از فعاليت بدنی يکی از تنظيم کننده‌های بالقوه ترشح لپتين از بافت چربی است، هدف اين مطالعه بررسی اثر ۱۲ هفته برنامه تمرين ترکيبی بر سرم لپتين، پروتئين واکنش‌گر-C (CRP) و شاخص مقاومت انسولين (HOMA-IR) در مردان دارای اضافه وزن بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربی ۳۰ مرد غيرفعال (سن ۹/۱±۹۷/۲۰ سال و شاخص توده بدنی ۷۵/۰±۴۷/۲۶ کيلوگرم بر متر مربع) به‌طور تصادفی در دو گروه تجربی (۲۰ نفر) و گروه کنترل (۱۰ نفر) تقسيم شدند. گروه تجربی فعاليت ترکيبی (فعاليت هوازی: ۶۰ تا ۷۰ درصد حداکثر اکسيژن مصرفی برای ۲۰ دقيقه و فعاليت مقاومتی: ۲ دور ۱۰ تکرار در ۷۰ درصد يک تکرار بيشينه) را انجام دادند. گروه کنترل هيچ فعاليت جسمانی انجام ندادند. در پايان، نمونه های خونی از گروه تجربی جمع آوری شد. متغيرهای وابسته قبل و بعد از ۱۲ هفته برنامه تمرينی اندازه گيری شدند.
نتايج: در پايان هفته دوازدهم کاهش معنی داری در CRP سرم (۲۷/۰±۴۵/۱ در برابر ۳/۰±۳۹/۱ ميلی گرم بر ليتر، ۰۵/۰>P)، لپتين (۶۸/۰±۲۷/۷ در برابر ۶۵/۰±۲۴/۷ نانو گرم بر ميلی ليتر، ۰۵/۰>P) و شاخص مقاومت انسولين (۱۴/۰±۶/۱ در برابر۲۳/۰±۵/۱، ۰/۰۵>P) مشاهده شد.
نتيجه گيری: دوازده هفته برنامه تمرين ترکيبی لپتين، CRP و شاخص مقاومت انسولين را در مردان دارای اضافه وزن کاهش می دهد، و اين بهبود با افزايش آمادگی قلبی تنفسی و کاهش چربی بدن همراه است که مستقل از اندازه گيری تغييرات وزن و شاخص توده بدنی می باشد.
واژه‌های کلیدی: تمرين، لپتين، پروتئين واکنش‌گر-C، مقاومت انسولين،

متن کامل مقاله رایگان