اثر ۱۲ هفته تمرين اينتروال کم حجم با شدت زياد و تمرين تداومی سنتی بر سطوح آديپونکتين و نيمرخ ليپيدی مردان جوان چاق

عباس عبدالملکی*، محمدعلی سماواتی شريف، پروين نيکبخت نصرابادی ، مرضيه امينی
دانشجوی دکترا دانشگاه بوعلی
استاديار دانشگاه بوعلی
کارشناس ارشد دانشگاه بوعلی
استاديار دانشگاه آزاد همدان

مجله پزشکی ایلام

مقدمه: به تازگی بررسی اثر روش های تمرينی گوناگون، به ويژه تمرين اينتروال با شدت زياد، بر عوامل خطرزای ناشی از چاقی گسترش چشمگيری يافته است. هدف اين پژوهش بررسی اثر ۱۲ هفته تمرين اينتروال کم حجم با شدت بالا(HIIT کم حجم) و تمرين تداومی سنتی بر سطوح آديپونکتين و نيمرخ ليپيدی مردان جوان چاق بود. مواد و روش ها: آزمودنی های اين پژوهش را ۳۴ مرد جوان چاق(سن: ۶/۳±۴/۲۲ سال، شاخص توده بدن: ۴/۲±۹۸/۳۲) تشکيل می دادند که به صورت تصادفی به ۳ گروه HIIT کم حجم(۱۱=n)، تمرين تداومی سنتی(۱۱=n) و کنترل(۱۲=n) تقسيم شدند. گروه ‌های تمرينی ۳ جلسه در هفته و به مدت ۱۲ هفته به تمرين پرداختند و گروه کنترل تنها فعاليت های روزمره خود را انجام می‌ داد. برای تجزيه و تحليل داده ‌ها از آزمون های آماری تحليل واريانس يکراهه و t همبسته استفاده شد. يافته‌ های پژوهش: نتايج نشان داد که در گروه ‌های تمرينی نيمرخ ليپيدی و سطوح استراحتی آديپونکتين به گونه معناداری نسبت به پيش آزمون بهبود يافته بود.(P<0.05) سطوح استراحتی آديپونکتين پس از مداخله در گروه HIIT کم حجم نسبت به گروه کنترل به صورت معناداری بالاتر بود،(P<0.05) اما بين دو گروه تمرينی تفاوتی يافت نشد. (P<0.05) بحث و نتيجه‌ گيری: با توجه به تفاوت چشـمگير حجم‌ های تمـرين HIIT کم حـجم و تـداومی سنتی به نظر می‌ رسد که تمرين HIIT کم حجم به لحاظ زمانی و هم چنين کاهش برخی از عوامل خطرزای ناشی از چاقی با تمرين تداومی سنتی قابل مقايسه باشد.
واژه‌های کلیدی: تمرين اينتروال کم حجم با شدت زياد، تمرين تداومی سنتی، آديپونکتين، نيمرخ ليپيدی،

متن کامل مقاله رایگان