رزیتا هدایتی، سیروس تقیزاده* ، حمیده مشهدی هاشمی، عاطفه امینیان فر، راهب قربانی
مجله کومش
هدف: به نظر میرسد که تمرینات ارتعاشی همتای تمرینات مقاومتی بوده و حتی در مقایسه با این تمرینات عضلات را سریعتر تقویت مینماید. هدف مطالعه حاضر ارزیابی عملکرد عصبی عضلانی پس از پایان تمرینات ارتعاشی دست به روش انتقال ارتعاش از صفحه ارتعاشی و نوار متصل شده به آن به طور همزمان میباشد.
مواد و روشها: ۳۱ داوطلب سالم غیرورزشکار در این پژوهش شرکت کردند. در ابتدا آزمودنیها بر روی صفحه ارتعاشی ایستاده و نوار متصل شده به صفحه ارتعاشی دستگاه را با دست غالب در حالت بدون ارتعاش میکشیدند و پس از ۱۰ دقیقه استراحت همان کار را در حالت ارتعاش (فرکانس ۳۵ هرتز و دامنه کم) انجام میدادند. قدرت گرفتن دست و فعالیت الکتریکی عضلات Flexor Digitrum Profundus (FDP) وFlexor Digitrum Superficialis (FDS) و Extensor Carpi Radialis (ECR) و Extensor Carpi Ulnaris (ECU) قبل و بعد از تمرین در هر دو مرحله اندازهگیری شد.
یافتهها: میانگین تغییرات فعالیت الکتریکی عضلانی در عضلات ECU و FDS در حالت مداخله به طور معنیداری بیشتر شده بود، ولی میانگین تغییرات فعالیت الکتریکی عضلانی در عضلات ECR وFDP به صورت معنیداری تغییر نکرده بود. میانگین تغییرات قدرت گرفتن دست در سمت غالب در حالت مداخله به طور معنیداری بیشتر شده بود.
نتیجهگیری: انتقال ارتعاش از صفحه ارتعاشی و نوار متصل شده به آن به دست میتواند بر عملکرد عصبی عضلانی دست دریافتکننده ارتعاش یک دقیقه پس از قطع منبع ارتعاشی تاثیرگذار باشد.
واژههای کلیدی: قدرت گرفتن دست، ارتعاش، ثبت فعالیت الکتریکی عضلانی