اثر يک دوره تمرين هوازی بر برخی عوامل خطرزای قلبی‌ـ عروقی زنان ميانسال

سيد علی حسينی، محمد علی آذربايجانی، راضيه نوری زاده ، زهرا گيتی

مجله پزشکی ورزشی و آمادگی جسمانی

هدف از اين مطالعه بررسی اثر يک دوره تمرين هوازی بر واسپين، ويسفاتين، سرم اميلوئيد A (SAA)، مهارکننده و فعال‌کنندۀ پلاسمينوژن (PAI-1)، شاخص‌های قندی و نيمرخ چربی زنان ميانسال بود. بدين منظور۳۰ نفر از زنان با ميانگين سنی ۴۴/۹±۷۳/۴۸ سال، قد ۶/۵±۰۳/۱۵۶ سانتی‌متر و وزن ۵۷/۱۰±۳۷/۶۸ کيلوگرم به‌صورت تصادفی و پس از پرکردن پرسشنامۀ سلامت و فرم رضايت‌نامه آگاهانه به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. در ابتدا پس از اندازه‌گيری قد و وزن، آزمودنی‌ها براساس شاخص تودۀ بدن به دو گروه همسان تقسيم شدند. تمرين‌های هوازی شامل ۸ هفته تمرين هوازی با شدت ۵۵ تا ۶۵ درصد حداکثر ضربان قلب و هر هفته سه جلسه بود. ۲۴ ساعت قبل از شروع دورۀ تمرينی و پس از پايان آخرين جلسۀ تمرينی از آزمودنی‌ها خون‌گيری به‌صورت ناشتا صورت گرفت. برای تجزيه و تحليل نتايج از آزمون‌های t مستقل و وابسته استفاده شد (۰۵/۰=α). نتايج نشان داد که ۸ هفته تمرين هوازی اثر معنی‌داری بر افزايش واسپين دارد با وجود اين اثر معنی‌داری بر ويسفاتين، PAI-1، SAA، شاخص‌های قندی و نيمرخ چربی ندارد. براساس نتايج مطالعۀ حاضر ۸ هفته تمرين هوازی اثر معنی‌داری بر افزايش واسپين دارد، ولی بر بهبود عوامل خطرزای قلبی‌ ـ عروقی ديگر از قبيل ويسفاتين، PAI-1، SAA، شاخص‌های قندی و نيمرخ چربی ندارد، از اين‌رو به افراد غيرورزشکار و ميانسال توصيه می‌شود که برای کنترل عوامل اثرگذار بر سلامت قلبی‌ ـ عروقی خود به فعاليت‌های ورزشی هوازی با شدت و يا مدت متفاوت‌تری از مطالعۀ حاضر بپردازند.
واژه‌های کلیدی: تمرين هوازی، واسپين، SAA PAI-1، ويسفاتين، شاخص‌های قندی، نيمرخ چربی.،

متن کامل مقاله رایگان