اثر ورزش هوازی بر سطوح لون پروتئاز ۱ و پروتئین شوک گرمایی ۷۰ در موش‌های دارای دیابت نوع دو

 اثر ورزش هوازی بر سطوح لون پروتئاز ۱ و پروتئین شوک گرمایی ۷۰ در موش‌های دارای دیابت نوع دو

فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

مهرزاد شعبانی ، وحید ولیپور دهنو* ، محمدرضا تابنده ، مهدیه ملانوری شمسی
گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران

مجله فیض

چکیده

سابقه و هدف: پروتئین شوک گرمایی ۷۰ (HSP70) و لون پروتئاز یک (LONP1) به‌عنوان شاخص استرس میتوکندریایی در نظر گرفته می‌شود که برای زنده‌ماندن سلول ضروری است. بنابراین، هدف این پژوهش بررسی تأثیر ورزش استقامتی بر تغییرات HSP70 و LONP1 در موش‌های دیابتی بود.
مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع تجربی بود که در آن ۳۰ سر موش آزمایشگاهی نر بالغ به‌طور تصادفی و یکسان (ده‌تایی) به گروه‌های کنترل (C)، دیابتی (D) و دیابتی – ورزش (DE) تقسیم شدند. دیابت به‌وسیله تزریق درون‌صفاقی استرپتوزوتوسین القا شد. تمرین استقامتی برای ۸ هفته انجام شد. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، عضله EDL موش‌ها جدا شد. مقادیر گلوکز، انسولین و HSP70، LONP1 و شاخص مقاومت به انسولین اندازه‌گیری شد.
نتایج: سطوح انسولین، گلوکز خون و مقاومت به انسولین در گروه DE نسبت به گروه D به‌شکل معناداری کاهش یافت (۰/۰۵>P). همچنین، سطوح پروتئین HSP70 گروه DE نسبت به گروه D به‌شکل معنا‌داری افزایش یافت (۰/۰۵>P) و در گروه D نسبت به گروه C به‌شکل معناداری کاهش یافت (۰/۰۵>P). همچنین تمرین باعث افزایش معنا‌دار بیان سطوح LONP1 در گروه DE در مقایسه با گروه D شد (۰/۰۵>P). همچنین سطوح LONP1 در گروه D در مقایسه با گروه C به‌شکل معناداری افزایش یافت (۰/۰۵>P).
نتیجه‌گیری: گزارش‌ها نشان می‌دهد که دیابت می‌تواند سطوح HSP70 را کاهش و LONP1 را افزایش دهد. همچنین، ورزش استقامتی با افزایش بیان پروتئین‌های HSP70 و LONP1 می‌تواند عملکرد میتوکندری را که در دیابت دچار اختلال شده است، تقویت کند. همچنین باعث بهبود شاخص مقاومت به انسولین شود.
واژه‌های کلیدی: ورزش هوازی، دیابت، مقاومت به انسولین، HSP70، LONP1، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل