اثر ورزش مقاومتی بر عملکرد عروقی peptid c در موش‌های صحرايی ديابتی

نويسندگان: ابراهيم زرين کلام ، علی حيدريان پور ^*

زمينه و هدف: شواهد زيادی مبنی بر مفيد بودن ورزش در حالت عادی و ديابتی روی جريان خون ريز پوست وجود دارد. از طرفی يافته های اخير نشان از اثرات محافظتی ودرمانی پپتيد- C در بيماری ديابت و بهبود اختلالات عروقی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات ورزش منظم مقاومتی بر روی عملکرد عروقی پپتيد-C می‌باشد.
مواد وروش‌ها: در اين تحقيق تجربی، ۳۰ سر موش از نژاد ويستار در محدوده وزني۱۰±۲۲۰ گرم در دو گروه ديابتی (کنترل، ورزيده) و يک گروه کنترل سالم هم سن استفاده شد. گروه ديابتی ورزيده يک هفته بعد از ايجاد ديابت، به مدت ۹ هفته تحت تمرينات منظم ورزشی مقاومتی به‌وسيله نردبان قرار ‌گرفتند. برای تعيين پاسخ عروق خونی پوست با استفاده از تکنيک ليزر داپلر،حيوانات با تزريق داخل صفاقی سديم پنتوباربيتال (mg/kg50) بيهوش شدند. برای تجزيه و تحليل داده ها از آزمون آماری آنوای يک طرفه برای مقايسه گروه ها استفاده شد.حداقل سطح تفاوت معنادار از لحاظ آماری، ۰۵/۰≥P در نظر گرفته شد.
يافته ها: تزريق موضعی پپتيد- C باعث افزايش معنادار جريان خون در گروه‌های ديابتی ورزيده و غير ورزيده در مقايسه با گروه کنترل شد. اين اثر در ديابتی ورزيده به‌طور معناداری بيشتر از ديابتی غير ورزيده می‌باشد. تزريق L-NNA: Nw-nitro-L-arginine(مهار کننده eNOS) پيش از پپتيد-C باعث کاهش معنادار اتساع عروقی حاصل از اين پپتيد در گروه‌های ديابتی ورزيده و غير ورزيده شد.
نتيجه‌گيری: تمرينات ورزشی منظم مقاومتی اثرات عروقی پپتيد- C را احتمالاً از طريق مسير نيتريک اکسايد تقويت می‌کند.