اثر هشت هفته تمرین هوازی و مکمل یاری ویتامین D بر استئوکلسین و آلکالین فسفاتاز سرم موش‌های صحرایی مسموم شده با H2O2

مارینا شریعتی ، محمدعلی آذربایجانی ، شیرین زیلائی بوری ، غلامرضا کاکا
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

مجله علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران

چکیده:
سابقه و هدف: پوکی استخوان یکی از انواع بیماری­های استخوان است که عوامل متعددی چون استرس اکسیداتیو در ایجاد آن نقش دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر همزمان فعالیت بدنی هوازی و مکمل یاری ویتامین D بر استئوکلسین و آلکالین فسفاتاز سرم موش­های صحرایی مسموم شده با H2O2 بود.
مواد و روش‌ها: ۶۰ سر نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به ۱۰ گروه شش سری شامل، (۱) دریافت آب اکسیژنه (H2O2)؛ (۲) دریافت آب اکسیژنه دو برابر؛ (۳) آب اکسیژنه + ویتامینD؛ (۴) آب اکسیژنه + تمرین هوازی؛ (۵) آب اکسیژنه + ویتامین D + تمرین هوازی؛ (۶) آب اکسیژنه دو برابر+ ویتامین D؛ (۷) آب اکسیژنه دو برابر + تمرین هوازی؛ (۸) آب اکسیژنه دو برابر + ویتامین D + تمرین هوازی؛ (۹) شم (دی­متیل­سولفوکسید + نرمال سالین) و (۱۰) کنترل تقسیم و به مدت ۸ هفته تحت پروتکل مداخله قرار گرفتند. سطوح سرمی استئوکلسین و آلکالین­فسفاتاز به روش الایزا اندازه­گیری شدند. جهت بررسی تفاوت گروه‌های آب اکسیژنه، آب اکسیژنه دو برابر، شم و کنترل از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و جهت بررسی اثرات تعاملی تمرین هوازی و ویتامین D بر متغیر‌های تحقیق از آنالیز واریانس دو طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد (۰۵/۰≥p).
یافته‌ها‌: هشت هفته تمرین هوازی و ویتامین D اثر تعاملی بر کاهش معنی­دار سطوح سرمی استئوکلسین موش­های صحرایی مسموم شده با دوز ۱ میلی­مول بر کیلو­گرم از وزن بدن موش­های صحرایی داشت (۰۰۱/۰=p)؛ تمرین هوازی (۰۰۶/۰=p) موجب افزایش معنی­داری سطوح سرمی استئوکلسین در مقایسه با گروه­های بدون تمرین هوازی در موش­های صحرایی مسموم شده با دوز ۲ میلی­مول بر کیلو­گرم از وزن بدن شد.
نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین و مکمل یاری ویتامین D موجب بهبود نشانگران تشکیل استخوان می­گردد. با این وجود با توجه به معنی‌دار نبودن تأثیر آب اکسیژنه بر متغیر­های تحقیق انجام پژوهش­های بیشتر ضروری به نظر می­رسد.

واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، ویتامین D، استئوکلسین، آلکالین فسفاتاز، هیدروژن پراکساید

متن کامل