اثر هشت هفته تمرین هوازی همراه با مصرف عصارۀ هیدروالکلی دارچین بر سطوح ویسفاتین و واسپین سرمی در موش‌های صحرایی مقاوم به انسولین

خانم تهمینه ایراندوست ، دکتر احمد عبدی ، دکتر آسیه عباسی دلویی
استادیار ، دکترای فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت‌بدنی، دانشکدۀ تربیت‌بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت‌الله آملی، آمل، ایران

مجله طب مکمل

چکیده

مقدمه: ویسفاتین و واسپین در افزایش یا کاهش مقاومت به انسولین نقش دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی و مکمّل‌یاری دارچین بر ویسفاتین و واسپین سرمی در موش‌های صحرایی مقاوم به انسولین است.
مواد و روش‌ها: سی‌وشش سر موش صحرایی نر به گروه‌های کنترل (۹=n)، تمرین هوازی (۹=n)، عصارۀ دارچین (۹=n) و تمرین هوازی – عصارۀ دارچین (۹=n) تقسیم شدند و تحت القای مقاومت به انسولین با استفاده از محلول فروکتوز %۱۰ قرار گرفتند. گروه‌های تمرین، به مدت ۸ هفته و هر هفته پنج روز با شدت ۷۵ تا %۸۰ حداکثر اکسیژن مصرفی، تمرین هوازی را انجام دادند. به گروه‌های عصاره به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز، ۲۰۰ میلی‌گرم عصارۀ دارچین تزریق شد. داده‌ها با آنالیز واریانس یک‌طرفه در سطح معنی‌داری %۵ p≤ تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تمرین هوازی همراه با عصاره و بدون عصاره باعث کاهش معنی‌دار ویسفاتین، انسولین و مقاومت به انسولین سرمی (به‌ترتیب: ۰/۰۰۱p<، ۰/۰۰۵=p و ۰/۰۰۱p<) شد. همچنین تمرین هوازی و ترکیب تمرین و عصاره باعث افزایش معنی‌دار غلظت واسپین شد (۰/۰۰۱ p<). سطح گلوکز در گروه تمرین – عصاره کاهش معنی‌دار داشت (۰/۰۰۸ p<).
نتیجه­گیری: تغییر در سطوح ویسفاتین و واسپین سرمی درنتیجۀ فعالیت ورزشی هوازی و عصارۀ دارچین، باعث بهبود مقاومت به انسولین در موش‌های مقاوم به انسولین شد. همچنین عصارۀ دارچین در ترکیب با تمرین هوازی اثر بیشتری بر ویسفاتین داشت.
واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، عصاره دارچین، مقاومت به انسولین، ویسفاتین و واسپین

متن کامل مقاله رایگان