اثر تمرین منظم شنا و عصاره سیر بر مرگ برنامه ریزی شده سلول های کبدی در موش‌های پیر تحت القا دوکسوروبیسین

پروین فرزانگی ، معصومه حبیبیان، فاطمه شایسته راد، هادی علی نژاد

مجله دانشور پزشکی

مقدمه و هدف: عامل اصلی بیماری‌های وابسته به سن را می‌توان افزایش آسیب اکسایشی DNA ذکر کرد. این آسیب می‌تواند منجر به ترجمان ژن‌های خاصی شود که تکثیر و مرگ سلولی را تنظیم می‌کنند. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین منظم شنا به‌همراه مصرف عصارۀ سیر بر میزان Bax و Bcl-2 بافت کبد موش‌های پیر تحت‌القای دوکسوروبیسین می‌باشد.

مواد و روش‌ها: چهل‌ودو سر موش صحرایی نر مسن ۴۰ تا ۵۰ هفته‌ای با میانگین وزن اولیۀ ۲۵۰ تا ۳۰۰ به‌روش تصادفی به شش گروه تقسیم شدند: ۱٫ کنترل؛ ۲٫ سالین؛ ۳٫ دوکسوروبیسین؛ ۴٫ دوکسوروبیسین و تمرین؛ ۵٫ دوکسوروبیسین و سیر؛ ۶٫ دوکسوروبیسین و سیر و تمرین. برای القای بیماری مزمن کلیوی از داروی دوکسوروبیسین، به‌میزان ۵/۸ میلی‌لیتر به‌ازای هر کیلوگرم وزن استفاده شد. برنامۀ تمرینی اصلی به‌صورت تمرین شنا به‌مدت هشت هفته و هر هفته سه روز و هر روز سی دقیقه بود. گروه‌های دریافت‌کنندۀ مکمل و تمرین و مکمل، روزانه یک میلی‌لیتر عصارۀ سیر به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن، به‌مدت هشت هفته به‌صورت خوراکی (گاواژ) دریافت کردند. چهل‌وهشت ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرینی و پس از ۱۰ تا ۱۲ ساعت ناشتایی، موش‌ها بی‌هوش شده و بافت کبد بلافاصله جدا و در فریزر با دمای منفی هفتاد درجۀ سانتی‌گراد برای اندازه‌گیری سطوح Bax و Bcl-2 استفاده گردید. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی جهت تعیین محل اختلاف بین گروه‌‌ها استفاده گردید.

نتایج: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین شنا و مصرف عصارۀ سیر و ترکیب تمرین و سیر سبب افزایش معنی‌داری در سطوح Bcl-2 و همچنین کاهش معنی‌‌داری در سطوح Bax و نسبت Bcl-2/Bax بافت کبد موش‌های مسن تحت‌القای دوکسوروبیسین شد (۰۵/۰>P).

نتیجه‌گیری: فعالیت ورزشی، استفاده از مکمل عصارۀ سیر و ترکیبی از این دو شیوه می‌توانند، به‌عنوان روش‌های درمانی غیردارویی مؤثر، جهت کاهش آسیب کبدی و حمایت بافت کبد در مقابل آسیب‌های ناشی از استرس اکسایشی و التهابی افزایش سن محسوب شوند
واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، عصارۀ سیر، مرگ برنامه‌ریزی‌شدۀ سلول، دوکسوروبیسین.

متن کامل مقاله رایگان