اثر تمرین روی سطوح پایدار و ناپایدار بر متغیرهای کینماتیکی راه‌رفتن و زمان برخاستن و رفتن (TUG) در زنان سالمند

اثر تمرین روی سطوح پایدار و ناپایدار بر متغیرهای کینماتیکی راه‌رفتن و زمان برخاستن و رفتن (TUG) در زنان سالمند

*متغیرهای کادنس، تمرین، سالمندان* فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

مجله علوم پزشکی گرگان

زهره افشارمند۱ ، حسن دانشمندی۲ ، مهدیه آکوچکیان* ۳، یحیی سخنگویی۴
۱- دانشجوی دکتری رشته آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، پردیس بین الملل واحد کیش، دانشگاه تهران، کیش، ایران
۲- استاد، گروه تربیت بدنی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
۳- استادیار، گروه تربیت بدنی، پردیس بین الملل واحد کیش، دانشگاه تهران، کیش، ایران ،
۴- استاد، گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم بهزیستی و توانبخشی، دانشگاه توانبخشی، تهران، ایران

چکیده

زمینه و هدف: اکثر تحقیقات بر اثر مثبت تمرینات ورزشی روی متغیرهای راه‌رفتن سالمندان تأکید کرده‌اند. در مورد اثربخش بودن نوع خاصی از تمرین در جهت بهبود راه‌رفتن سالمندان تحقیقات اندکی انجام شده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین روی سطوح پایدار و ناپایدار بر متغیرهای کینماتیکی راه‌رفتن و زمان برخاستن و رفتن (Timed-up-and go: TUG) در زنان سالمند انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه شبه‌تجربی ۷۵ زن سالمند به‌صورت غیرتصادفی در ۵ گروه ۱۵ نفری شامل کنترل (عدم دریافت مداخله)، گروه دوم (سطح ناپایدار): گروه تمرینی روی فوم ۶ سانتی‌متری، گروه سوم (سطح ناپایدار): گروه تمرینی روی فوم ۹ سانتی‌متری، گروه چهارم (سطح ناپایدار): گروه تمرینی روی ماسه و گروه پنجم (سطح پایدار): گروه تمرینی روی سطح سفت قرار گرفتند. برای ثبت داده‌ها از دوربین مخصوص ثبت تصویر استفاده شد. متغیرهای کینماتیکی راه‌رفتن (شامل کادنس، طول گام، سرعت گام و طول قدم) با نرم‌افزار آنالیز حرکتی (Motion Analysis Kinovea) استخراج شد. میانگین سه تکرار متغیرها به‌عنوان نمره نهایی فرد ثبت گردید.

یافته‌ها: تمرین اثر آماری معنی‌داری بر متغیر کادنس طول قدم، طول گام، عرض گام، سرعت راه‌رفتن و زمان برخاستن و رفتن داشت (P<0.05). اگرچه بعد از برنامه تمرینی اختلاف آماری معنی‌داری در عامل تمرین مشاهده شد؛ اما تمرین بر فوم ۹ سانتی‌متری بیشترین اختلاف میانگین را در متغیرهای TUG، کادنس، طول گام ایجاد نمود و تمرین روی ماسه بیشترین اختلاف میانگین را در متغیرهای طول قدم و سرعت راه رفتن ایجاد کرد.

نتیجه‌گیری: تمرینات روی سطوح پایدار و ناپایدار باعث بهبود متغیرهای کادنس، طول قدم، طول گام، عرض گام، سرعت راه‌رفتن و زمان برخاستن و رفتن سالمندان گردید.
واژه‌های کلیدی: راه‌رفتن، زمان برخاستن و رفتن، برنامه تمرینی، سالمند، فیزیولوژ ورزشی

متن کامل