اثر تمرین تناوبی شدید همراه با جیره پرچرب بر سطح گلوتاتیون پراکسیداز و مالون دی آلدئید در بافت قلب رت های ویستار – فیزیولوژی ورزشی
فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران
عشرت کریمی۱ ، عبدالحسین طاهری کلانی* ۲، مریم عباسی۳ ، حدیث ارغوان فر۱ ، علیرضا لطفی۱
۱- کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران
۲- استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران ، htaheriedu@gmail.com
۳- استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران
مجله پزشکی خراسان شمالی
چکیده
مقدمه: مشخص شده است که رژیم غذایی پرچرب فشار اکسایشی قلب را افزایش میدهد که ممکن است در پاتوژنز بیماریهای قلبیعروقی مؤثر باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر ۸ هفته تمرین تناوبی شدید همراه با جیره غذایی پرچرب بر سطح گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و مالوندیآلدئید (MDA) در بافت قلب رتهای ویستار اجرا شد.
روش کار: در این پژوهش تجربی، تعداد ۲۱ سر رت نر نژاد ویستار با دامنه سنی ۱۲ تا ۱۴ هفته، بهطور تصادفی به سه گروه شامل جیره نرمال (۷=n)، جیره پرچرب (۷=n) و جیره پرچرب + تمرین تناوبی شدید (۷=n) تقسیم شدند. حیوانات گروههای دارای جیره پرچرب به مدت ۲۳ هفته رژیم پرچرب دریافت کردند. گروه جیره پرچرب + تمرین تناوبی شدید ضمن دریافت رژیم پرچرب، ۸ هفته پایانی پروتکل تمرین تناوبی شدید را روی نوارگردان و ۳ جلسه در هفته اجرا کردند. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رتها قربانی شدند و سطوح GPX و MDA در بافت قلب به روش رنگسنجی آنزیمی اندازهگیری شد. دادههای جمعآوریشده با آزمونهای آماری تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) و تعقیبی توکی در سطح ۰۵/۰>P بررسی شدند.
یافتهها: تغییر معناداری در سطوح آنزیم GPX (14/0=P) و MDA (214/0=P) در بافت قلبی هر سه گروه جیره نرمال، جیره پرچرب و جیره پرچرب + تمرین تناوبی شدید دیده نشد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج، به نظر میرسد که اجرای ۸ هفته تمرین تناوبی شدید اثری بر نشانگرهای فشار اکسایشی بافت قلبی در رتهای دریافتکننده جیره پرچرب ندارد.
واژههای کلیدی: تمرین تناوبی شدید، جیره پرچرب، آنتی اکسیدان، پراکسیدان، فشار اکسایشی، فیزیولوژی ورزشی