فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران
اثر تمرین تناوبی با شدت بالا بر بیان ژن ائوتاکسین بافت چربی احشایی و مقاومت به انسولین به دنبال سندرم متابولیک در موشهای صحرایی
فاطمه شجاعی۱ ، سعیده شادمهری* ۲
۱- کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
۲- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده
زمینه و هدف: ائوتاکسین یک آدیپوکاین پیش التهابی مترشحه از بافت چربی است که نقش مهمی در تنظیم عملکرد بافت چربی بازی میکند. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین تناوبی با شدت بالا (High-intensity interval training: HIIT) بر بیان ژن ائوتاکسین بافت چربی احشایی و مقاومت به انسولین به دنبال سندرم متابولیک در موشهای صحرایی انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۴۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (وزن ۲۰±۱۸۰ گرم) انتخاب و پس از ۱۲ هفته رژیم غذایی پرچرب و ایجاد مدل سندرم متابولیک به طور تصادفی در چهار گروه کنترل، سندرم متابولیک، تمرین تناوبی با شدت بالا و سندرم متابولیک توام با HIIT قرار گرفتند. برنامه تمرین تناوبی شامل ۵ تا ۱۰تناوب یک دقیقهای دویدن شدید بر روی تردمیل با شدت ۸۰ تا ۹۵درصد حداکثر سرعت و در تناوبهای آهسته با سرعت ۵۵ درصد حداکثر سرعت به مدت ۸ هفته اجرا گردید. حیوانات گروه تغذیه با رژیم پرچرب به مدت ۱۲ هفته تحت رژیم خاص (۳۰ تا ۴۰درصد چربی) قرار گرفتند. سندرم متابولیک با تعیین مقاومت به انسولین با استفاده از مدل هموستاز (HOMA-IR) تعیین شد.
یافتهها: بیان ژن آئوتاکسین و مقاومت به انسولین در گروه سندرم متابولیک نسبت به گروه کنترل به طور معنیداری بیشتر بود (P<0.05). بیان ژن آئوتاکسین و مقاومت به انسولین در گروه HIIT و گروه سندرم متابولیک توام با HIIT نسبت به گروه سندرم متابولیک بهطور معنیداری کمتر بود (P<0.05). همچنین بیان ژن آئوتاکسین و مقاومت به انسولین در گروه HIIT نسبت به گروه سندرم متابولیک توام با HIIT به طور معنیداری کمتر بود (P<0.05).
نتیجهگیری: به نظر میرسد تمرین تناوبی با شدت بالا میتواند عاملی مهم برای تنظیم منفی ائوتاکسین و مقاومت به انسولین در سندرم متابولیک باشد.
واژههای کلیدی: ائوتاکسین، سندرم متابولیک، تمرین تناوبی با شدت بالا، مقاومت به انسولین، موش صحرایی، فیزیولوژی ورزشی