فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران
سعید رمضانی* ۱، علی اصغر رواسی۲ ، سیروس چوبینه۳ ، زینب فیروزه۴
۱- دکتری فیزیولوژی ورزش، اداره آموزش و پرورش بجنورد، بجنورد، ایران. ، rsaeid92@gmail.com
۲- استاد فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، داﻧﺸﮕﺎه تهران، تهران، ایران.
۳- دانشیار فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، داﻧﺸﮕﺎه تهران، تهران، ایران.
۴- دکتری فیزیولوژی ورزش، اداره آموزش و پرورش بجنورد، بجنورد، ایران.
چکیده
زمینه و هدف: تمایز بافت چربی سفید به قهوهای از طریق برخی عوامل هورمونی و غیرهورمونی میتواند با افزایش هزینه انرژی، موجب کاهش وزن و تضعیف عوارض متابولیکی افراد چاق و دارای اضافه وزن گردد. این مطالعه به منظور تعیین اثر ۱۲ هفته تمرین تناوبی با شدتهای مختلف بر سطح سرمی عامل رشد فیبروبلاستی ۲۱ و مایوستاتین مردان چاق و دارای اضافه وزن انجام شد.
روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی ۴۷ مرد جوان چاق و دارای اضافه وزن با دامنه سنی ۰٫۷۳±۲۰٫۵۰ سال انجام شد. آزمودنیها بهروش تصادفی ساده در چهار گروه کنترل، تمرین تناوبی شدت کم، شدت متوسط و شدت زیاد قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل ۱۲ هفته تمرین تناوبی با شدت کم، متوسط و زیاد به ترتیب ۵۸ تا ۶۳ درصد، ۷۳ تا ۷۸ درصد و ۸۸ تا ۹۳ درصد ضربان قلب ذخیره، در مدت زمان ۲۵ تا ۶۳ دقیقه و سه جلسه در هفته بود. شاخصهای سرمی فاکتور رشد فیبروبلاستی ۲۱ و مایوستاتین با استفاده از نمونه خونی حالت ناشتا ۴۸ ساعت قبل و بعد از برنامه تمرینی با استفاده از روش الایزا اندازهگیری شد.
یافتهها: اجرای ۱۲ هفته تمرین تناوبی با شدتهای مختلف به تغییر معنیدار در سطح سرمی عامل رشد فیبروبلاستی۲۱ و مایوستاتین منجر نگردید. انجام تمرین تناوبی در شدتهای متوسط و زیاد با کاهش درصد چربی بدن و افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) در مردان دارای اضافه وزن و چاق همراه بود (P<0.05).
نتیجهگیری: انجام ۱۲ هفته تمرین تناوبی با شدت کم، متوسط و زیاد بدون تغییر در سطح سرمی عامل رشدفیبروبلاستی۲۱ و مایوستاتین، اثر مطلوبی بر بهبود ترکیب بدن و افزایش VO2max در مردان جوان چاق و دارای اضافه وزن دارد.
واژههای کلیدی: تمرین تناوبی، چاقی، مایوستاتین، عامل رشد فیبروبلاستی، فیزیولوژی ورزشی