اثر تمرین ترکیبی بر بیان ژن های FoxO و Atrogin عضلات دو قلو و نعلی موش‌های صحرایی سالمند -فیزیولوژی ورزشی

اثر تمرین ترکیبی بر بیان ژن های FoxO و Atrogin عضلات دو قلو و نعلی موش‌های صحرایی سالمند -فیزیولوژی ورزشی

فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

مجله پزشکی جیرفت

مریم پهلوان زاده۱ ، رامین شعبانی ۲، علیرضا علمیه۳
۱- دانشجوی دکترای تخصصی فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
۲- استاد فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران ، ramin.shabani@iau.ac.ir
۳- دانشیار فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

چکیده

مقدمه و هدف: تحلیل رفتن عضلات اسکلتی یک وضعیت ناتوان کننده رایج است که با بی­ حرکتی و سالمندی همراه است که منجر به کاهش عملکرد عضلانی می­ شود، بر این اساس هدف از پژوهش حاضر سنجش اثر تمرین ترکیبی بر بیان ژن­ هایFoxO و Atrogin عضلات دو قلو و نعلی موش­ های صحرایی سالمند بود.
روش کار: مطالعه حاضر به روش تجربی با ۱۴ سر موش صحرایی نر سالمند نژاد ویستار با بازه سنی ۲۲ الی ۲۴ ماهه بود که در دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. تمرینات ترکیبی شامل ۵ جلسه تمرین در هفته به مدت ۱۰ هفته انجام شد. میزان بیان ژن­ های مورد نظر از روش Real Time -PCR استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده­ ها از آزمون تی مستقل استفاده شد.
یافته­ ها: نتایج نشان داد بعد از ۱۰ هفته تمرین ترکیبی میزان بیان ژن FoxO در عضله نعلی و میزان بیان ژن Atrogin-1 در هر دو عضله نعلی و دوقلو در گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی­ دار داشت (۰/۰۵>p). مقایسه بیان ژنFoxO در دو عضله نعلی و دوقلو در گروه تجربی دارای اختلاف معنی­ داری بود به نحوی که کاهش میزان بیان این ژن در عضله نعلی معنی­ دار بود (۰/۰۵>p).
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که تمرین ترکیبی موجب کاهش بیان ژنFoxO در عضله هوازی نعلی و کاهش بیان ژن Atrogin-1 در هر دو نوع عضله هوازی نعلی و عضله بی­هوازی دوقلو موش ­های صحرایی سالمند می­ گردد که نیازمند تحقیقات بیشتر بر روی نمونه­های انسانی است.

واژه‌های کلیدی: تمرین ورزشی، FOXO، Atrogin، عضلات دوقلو، عضلات نعلی، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل