اثر تمرین با شدت متوسط، به تنهایی و همراه با مصرف گلوکزامین بر استئوآرتریت زانوی موش صحرایی

۱محمد فلاح محمدی؛ ۲ضیاء فلاح محمدی؛ ۳سید حسین میرکریم پور
۱دانشگاه گیلان
۲دانشگاه مازندران
۳دانشگاه تهران

پژوهش نامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی

زمینه و هدف: استئوآرتریت، شایع­ترین نوع آرتریت بوده و یکی از۱۰ دلیل اصلی معلولیت در دنیا به شمار می­رود. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر ورزش با شدت متوسط، به تنهایی و همراه با مصرف مکمل گلوکزامین بر استئوآرتریت زانوی موش صحرایی بود.
مواد و روش­ها: ۲۵سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزن ۱±۱۷۳ گرموسن ۸ هفته) خریداری و به صورت تصادفی به ۵ گروه: ۱) کنترل سالم، ۲) کنترل پایه، ۳) گلوکزامین، ۴) تمرین و ۵) گلوکزامین+تمرین تقسیم شدند (هر گروه ۵ سر). به منظور ایجاد استئوآرتریت در آزمودنی­ها، ماده­ی مونویدواستات به زانوی آن­ها تزریق شد. سپس آزمودنی­ها به مدت ۲۸ روز به مصرف مکمل گلوکزامین (۲۵۰ میلی­گرم/کیلوگرم/روز) و اجرای برنامه­ی ورزشی با شدت متوسط روی نوارگردان پرداختند. پس از پایان دوره­ی درمانی، حیوانات کشته شده و مقاطع بافتی زانوی آن­ها به صورت هیستوپاتولوژیک مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل کمی یافته­ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یک­طرفه (۰۵/۰>P) و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافته­ها: نتایج تحقیق حاضر، نشانگر تأثیر مثبت ترکیب ورزش با شدت متوسط و مصرف مکمل گلوکزامین بر شاخص­های هیستوپاتولوژیکنسبت عمق ضایعه (۷/۷۱F=، ۰۰۱/۰P=)، عرض کل ناحیه تخریب شده (۱/۱۸F=، ۰۰۱/۰P=) و عرض ناحیه تخریب شده به طور معنی­دار (۳/۱۲F=، ۰۰۱/۰P=) بود، اما این اثر در مقایسه با ورزش به تنهایی، بیشتر نبود.
بحث و نتیجه­گیری: با توجه به نتایج این تحقیق، مصرف مکمل گلوکزامین و انجام ورزش با شدت متوسط، هر یک به تنهایی و به صورت ترکیبی می­توانند نقش مثبتی در بهبود علائم استئوآرتریت زانوی موش صحرایی ایفا نمایند، اما به نظر می­رسد که انجام ورزش با شدت متوسط ،آثار درمانی بیشتری دارد.
کلیدواژگان
تمرین هوازی؛ گلوکزامین؛ استئوآرتریت؛ موش صحرایی

متن کامل مقاله رایگان