اثر تمرین‌ قدرتی طولانی مدت بر سطوح سرمی بتاتروفین و آیریزین مردان مسن مبتلا به دیابتی نوع دو-فیزیولوژی ورزشی

اثر تمرین‌ قدرتی طولانی مدت بر سطوح سرمی بتاتروفین و آیریزین مردان مسن مبتلا به دیابتی نوع دو-فیزیولوژی ورزشی

*فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران*

مجله دانشگاه علوم پزشکی تبریز

ميرعبدالله طهراموزي ۱ ، فرناز سیفی اسکی شهر ۲* ، رقیه افرونده ۲ ، لیلا کاتبی ۳ ، رضا فرضی زاده ۲

۱ دانشجوی دکتری گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
۲ گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
۳ گروه غدد و متابولیسم اطفال، دانشکده پزشکی، بیمارستان بوعلی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران

چکیده

زمینه. هورمون­ های آیریزین و بتاتروفین به­ وضوح در مقاومت به انسولین دخیل هستند. با توجه به ضعف عضلانی افراد مسن دیابتی، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر ۲۱ هفته تمرین قدرتی بر سطوح سرمی بتاتروفین و آیریزین در مردان مسن دیابتی نوع دو طراحی شده است.

روش‌کار. این مطالعه­ی نیمه­ تجربی، ­روی مردان دیابتی نوع دو با میانگین سنی ۲٫۹۰±۷۰٫۸۵ سال انجام شد. پروتکل تمرین قدرتی دو بار در هفته به مدت ۲۱ هفته انجام شد. تمرین‌ها شامل سه مرحله ۱-استقامت عضله، ۲- هیپرتروفی عضلات و ۳- حداکثر تمرین‌های قدرتی بود. سطح قندخون ناشتا و سطوح سرمی انسولین، بتاتروفین وآیریزین در دو مرحله قبل و بعد از تمرین‌ها سنجش شد.

یافته‌ها. سطوح سرمی انسولین، آیریزین و بتاتروفین سرم در گروه کنترل دیابت به نسبت گروه سالم پایین­تر بود (۰/۰۵>P) و ۲۱ هفته تمرین قدرتی سبب افزایش سطوح سرمی انسولین، آیریزین و بتاتروفین و کاهش وزن بدن و سطح قند خون ناشتا در مردان مسن دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابت شد (۰/۰۵>P).

نتیجه‌گیری. تمرین قدرتی سبب بهبود اختلالات متابولیکی در افراد دیابتی شده و افزایش ترشح آیریزین و بتاتروفین به­دنبال تمرین نشان می ­دهد که تمرین می­تواند یک مکانیسم محافظتی در دیابت داشته باشد.

پیامدهای عملی. حرکات ایستگاهی با اجرای فعالیت قدرتی، از طریق رشد عضلات اسکلتی افراد دیابتی باعث بهبود حساسیت انسولین و برداشت گلوکز بیشتر در بدن آنها می‌شود. همچنین این تمرین‌ها با افزایش سطوح آیریزین و بتاتروفین می­توانند یک مکانیسم محافظتی برای جلوگیری یا تاخیر عوارض دیابت نوع دو باشد.

کلید واژه ها: اختلال متابولیکی, افزایش قندخون, یک تکرار بیشینه, توده عضلانی, انسولین، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل