اثر تمرینات هوازی – مقاومتی بر سطوح پلاسمایی گیرنده فعال کننده تکثیر پروگسیزوم-۱آلفا در بیماران کرونری پس از عمل جراحی پیوند عروق کرونر: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

اثر تمرینات هوازی – مقاومتی بر سطوح پلاسمایی گیرنده فعال کننده تکثیر پروگسیزوم-۱آلفا در بیماران کرونری پس از عمل جراحی پیوند عروق کرونر: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

*فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران*

آذر حمیدی۱ ، امیر رشیدلمیر* ۲، رامبد خواجه ای۳ ، مهدی زارعی۴ ، احمد زنده دل۵
۱- دانشجوی دکتری رشته تربیت بدنی – فیزیولوژی ورزش – گرایش قلب و عروق و تنفس، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.
۲- دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران. ، rashidlamir@um.ac.ir
۳- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاداسلامی، نیشابور، ایران.
۴- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه نیشابور، نیشابور، ایران.
۵- دکتری آمار، دانشیار، گروه ریاضی، دانشکده علوم پایه، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران.

مجله پزشکی گرگان

چکیده

زمینه و هدف: بیماری عروق کرونر قلب از مهم‌ترین علل مرگ و میر در بیشتر کشورها و از جمله ایران است. انجام فعالیت‌های ورزشی بعد از عمل بای‌پس عروق کرونر (Coronary Artery Bypass Grafting: CABG) و سازگاری‌های ناشی از آن باعث افزایش چگالی مویرگی عضله اسکلتی و قلبی همراه با رشد مویرگ‌های جدید (Angiogenesis) و بهبود عملکرد قلبی – عروقی و توانایی عملکردی آنها ناشی از افزایش بیوژنز میتوکندریایی می‌شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرینات هوازی – مقاومتی بر سطوح پلاسمایی گیرنده فعال کننده تکثیر پروگسیزوم-۱آلفا (PGC1α) در بیماران کرونری پس از عمل جراحی CABG انجام شد.

روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی ۳۰ مرد در محدوده سنی ۶۰-۴۵ سال که تحت عمل جراحی CABG قرار گرفتند؛ انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله به مدت هشت هفته (۳ جلسه در هفته) تمرینات مقاومتی – هوازی را انجام دادند و برای گروه کنترل مداخله‌ای صورت نگرفت. برای اندازه‌گیری لنفوسیت، نمونه گیری خونی ناشتا ۴۸ ساعت قبل از شروع اولین جلسه تمرینی و همچنین ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی به عمل آمد. برای اندازه‌گیری PGC1α از روش آزمایشگاهی الایزا استفاده شد.

یافته‌ها: تمرینات هوازی – مقاومتی سبب افزایش سطح PGC1α در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل گردید (P<0.05). تغییرات قبل و بعد بیماران در گروه مداخله افزایش معنی‌داری را در سطوح پلاسمایی PGC1α در مقایسه با گروه کنترل نشان داد (P<0.05).

نتیجه‌گیری: تمرینات ترکیبی (مقاومتی-هوازی) با افزایش سطوح سرمی PGC1α می‌تواند به عنوان فاکتور موثری در شروع فرایندهای رگ‌زایی و افزایش چگالی مویرگی نقش داشته باشد و به عنوان فاکتوری تاثیرگذار در افراد مختلف به‌ویژه بیماران قلبی – عروقی مورد استفاده قرار گیرد.

واژه‌های کلیدی: بای پس عروق کرونر، تمرین ورزشی، PGC1α

متن کامل