اثر تمرینات در آب بر Vascular Cell Adhesion Molecule-1 در زنان میانسال

زمینه و هدف: ملکول چسبان عروقی (VCAM-1) توسط سلول­های اندوتلیال و در نواحی مستعد آترواسکلروزو کنار پلاک­های آتروژنیک ظاهر شده و باعث اتصال مونوسیت­ها و لنفوسیت­ها در بسترهای عروقی متورم می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات مقدماتی شنا برملکول چسبان عروقی(VCAM-1 ) و فشارخون زنان یائسه مبتلا به پرفشارخونی بود .
مواد و روش­ها: به همین منظور تعداد ۳۴ نفر (۶/۰                         ۸/۳۲=VO₂max، ۳/۱  ۵/۲۸= درصد چربی بدن، ۰۵/۱  ۹/۲۸= BMI) به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. سپس گروه تجربی به مدت ۸ هفته و هر هفته ۴ جلسه ، تحت تأثیر تمرینات مقدماتی شنا قرار گرفتند . برنامه تمرینات مقدماتی شنا شامل حرکات پای کرال سینه ، پای کرال پشت و شنای کرال پشت با شدت ۶۰ الی ۷۵ درصد حداکثر ضربان قلب بود . مدت تمرین در شروع برنامه ۵۰ دقیقه بود که شامل ۱۵ دقیقه گرم کردن، ۲۰ دقیقه تمرینات مقدماتی شنا و ۱۵دقیقه سردکردن بود واز هفته دوم، هرهفته ۲ دقیقه به زمان تمرینات مقدماتی شنا اضافه می شد.
یافته ها:نتایج حاصل از آزمون آماری t مستقل  و وابسته نشان داد که تمرینات مقدماتی شنا باعث کاهش معنی­دار فشارخون سیستولی (۰۰۲/۰=P)و افزایش معنی­دار حداکثر توان هوازی (۰۰۱/۰=P) شده است در حالی که تغییر معنی­داری در VCAM-1 (07/0=P)، فشار خون دیاستولی (۲/۰=P)  ، LDL-C  (۲/۰=P) و HDL-C (07/0= P) مشاهده نشد.
بحث و نتیجه­گیری: بنابراین می­توان گفت که انجام تمرینات مقدماتی شنا باعث کاهش فشارخون سیستولی در زنان یائسه مبتلا به پرفشار خونی می­گردد.