تأثير ۸ هفته تمرينات هوازی، مقاومتی و موازی بر تغييرات غلظت لپتين سرم و برخی هورمون های تنظيم کننده قندخون در دانشجويان پسر ورزشکار

حميد قبادی، محمدرضا دهخدا ، پژمان معتمدی

مقدمه: هدف از تحقيق حاضر مقايسه اثر سه نوع برنامه تمرينی مختلف بر تغييرات غلظت لپتين سرم و برخی هورمون‌های تنظيم‌کننده قند خون در دانشجويان پسر ورزشکار بود.

روش بررسی: در اين مطالعه نيمه تجربی ۳۲ دانشجوی پسر ورزشکار انتخاب و به ۴ گروه کنترل، هوازی، مقاومتی و موازی تقسيم شدند. برنامه تمرينی برای گروه هوازی به مدت ۸ هفته و هر هفته ۴ جلسه تمرين دويدن روی نوارگردان به مدت ۴۵ دقيقه با شدت ۶۵ % حداکثر ضربان قلب بود و گروه مقاومتی هر هفته ۴ جلسه ۹ حرکت ايستگاهی شامل ۴ ست با ۱۲ تکرار و شدت ۶۰ % يک تکرار بيشينه و گروه موازی نيز اجرای کامل هر دو نوع برنامه تمرينی مقاومتی و هوازی را انجام دادند. نمونه‌های خون در سه مرحله قبل، بلافاصله و ۲۴ ساعت پس از پايان آخرين جلسه تمرينی جمع‌آوری و به وسيله آزمون آماری تحليل واريانس با اندازه-گيری‌های تکراری تجزيه و تحليل شدند.

نتايج: غلظت لپتين سرم در همه گروه‌ها بلافاصله پس از تمرين به طور معنی‌داری کاهش (۰۵/۰≥p) و ۲۴ ساعت پس از تمرين افزايش يافت که در دو گروه هوازی و مقاومتی معنی‌دار بود (۰۰۱/۰≥p). سطوح کورتيزول بلافاصله پس از تمرين افزايش يافت که معنی‌دار نبود و ۲۴ ساعت پس از تمرين کاهش يافت که تنها در گروه مقاومتی معنی‌دار بود (۰۳۵/۰=p). سطوح انسولين بلافاصله پس از تمرين کاهش يافت که معنی‌دار نبود و ۲۴ ساعت پس از تمرين افزايش يافت که در گروه هوازی (۰۴۵/۰=p) و مقاومتی (۰۰۴/۰=p) معنی‌دار بود. هورمون رشد بلافاصله و ۲۴ ساعت پس از تمرين افزايش يافت که معنی‌دار نبود.

نتيجه‌گيری: سطوح لپتين سرم در گروه موازی نسبت به ساير گروه‌ها کاهش بيشتری يافت که احتمالاً به دليل شدت بالا و طولانی شدن مدت تمرين و کاهش بيشتر بافت چربی بوده است.

واژه‌هاي كليدي: تمرین موازی، تمرین هوازی، تمرین مقاومتی، لپتین،

دانلود رایگان مقاله