داریوش شیخ الاسلامی وطنی ، عایشه ابراهیمی
دانشیار دانشگاه کردستان
مجله پزشکی رفسنجان
چکیده
زمینه و هدف: تمرینات ورزشی میتواند بر کاهش چربیهای زیر پوستی و احشایی مؤثر باشد. هدف از این تحقیق، مشخص نمودن تأثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا بر چربی احشایی زنان چاق بود.
مواد و روشها: در یک طرح کارآزمایی بالینی، ۳۴ زن چاق سالم به صورت تصادفی به سه گروه تمرین تداومی با شدت متوسط، تناوبی با شدت بالا و گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنیهای گروههای تمرینی، به مدت ۱۲ هفته، ۳ جلسه در هفته تمرین کردند. پروتکل تمرینی گروه تداومی شامل ۳۰ دقیقه دویدن با شدت ۶۰-۴۵ درصد ضربان قلب ذخیره و پروتکل تمرینی گروه تناوبی شامل ۴ تناوب ۴ دقیقهای با شدت ۹۵-۸۵ درصد ضربان قلب بیشینه و وهلههای ۳ دقیقهای استراحت فعال بود. گروه کنترل برنامهتمرینی نداشت. خونگیری ۴۸ ساعت قبل از شروع برنامه تمرینی و مجدداً ۴۸ ساعت پس از خاتمه تمرینات در سالن ورزشی سرپوشیده شهرستان بانه انجام شد. برای تحلیل دادهها از آزمونهای آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، آزمون تعقیبی Bonferroni و هم چنین آزمون همبستگی Pearson استفاده شد.
یافتهها: در مقادیر RBP4 هر دو گروه تمرین تداومی (از ۱۹/۱۳±۱۸/۹۹ به ۸۴/۱۸±۸۲/۶۲) و تناوبی (از ۱۳/۷±۲۳/۸۸ به ۴۸/۹±۹۹/۵۶) به دنبال ۱۲ هفته تمرین، کاهش معناداری دیده شد (در هر دو گروه، ۰۰۱/۰=p). همچنین، در پس آزمون اختلاف معناداری بین مقادیر پلاسمایی RBP4 گروههای مداخله در مقایسه با گروه کنترل ملاحظه گردید (۰۵/۰p<). این در حالی بود که تغییرات درون گروهی گلوکز تنها در گروه تمرین تناوبی (از ۷۴/۳±۹۶/۸۸ به ۵۲/۴±۵۵/۸۰ میلیگرم بر دسیلیتر) معنادار بود (۰۳۰/۰=p). همچنین، وزن بدن، درصد چربی بدن، شاخص توده بدن و نسبت دور کمر به دور لگن در هر دو گروه تمرینی، پس از ۱۲ هفته انجام تمرینات منظم کاهش محسوس و معناداری یافتند (۰۵/۰p>). اما مقادیر انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در هیچ یک از گروهها با تغییر قابل ملاحظه ای روبرو نشد.
نتیجهگیری: این احتمال وجود دارد که هر دو پروتکل تمرینی تداومی با شدت متوسط و تناوبی با شدت بالا اثرات قابل توجهای بر کاهش چربی احشایی و زیر جلدی زنان چاق داشته باشند، اما به نظر میرسد تفاوتی بین این دو نوع برنامهی تمرینی وجود ندارد.
واژه های کلیدی: تمرین تناوبی با شدت بالا، تمرین تداومی، چربی زیر جلدی، چربی احشایی، چاقی، زنان