شیما سلیمانی ۱ ؛ حسن دانشمندی۲ ؛ ناهید خوش رفتار یزدی۳
۱دانشجوی کارشناسی ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه گیلان/ رشت
۲دانشیار گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی/ دانشگاه گیلان/ رشت
۳استادیار گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی/ دانشگاه فردوسی مشهد
مطالعات کاربردی علوم زیستی در ورزش
زمینه و هدف: یکی از عوامل بروز صدمات ورزشی، ضعف عضلانی و یا عدم توازن نیروی عضلانی میباشد. با توجه به اینکه ورزش والیبال فعالیتی است که سرشار از پرش و فرود با یک پا می باشد، در پژوهش حاضر به مقایسه نسبت قدرت عضلات آگونیست به آنتاگونیست و دامنه حرکتی ران در والیبالیست ها و افراد غیرورزشکار پرداختیم. روش تحقیق: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- مقایسه ای بود. ۳۰ زن والیبالیست با میانگین سنی ۲/۵۸±۲۱/۴۰ سال و ۳۰ زن غیرورزشکار با میانگین سنی ۱/۱۳±۲۲/۶۳ سال به صورت هدفمند انتخاب شدند. اندازه گیری قدرت عضلات توسط قدرتسنج دستی و دامنه حرکتی مفصل ران توسط انعطاف سنج لیتون انجام شد. پس از مشخص شدن طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون تی مستقل و همبسته برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. سطح آلفای کوچکتر مساوی ۰/۰۵ سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
یافته ها: در مقایسه نسبت قدرت عضلات آگونیست به آنتاگونیست پای برتر و غیربرتر، تنها در نسبت قدرت چرخشدهنده داخلی به خارجی (۰/۰۰۵=p) و اکستنشن به فلکشن ران (۰/۰۰۱= p) والیبالیست ها تفاوت معنی داری وجود داشت. از طرفی در مقایسه ی نسبت های فوق در پای برتر و غیربرتر بین گروه ها، تنها در نسبت قدرت عضلات چرخش دهنده داخلی به خارجی پای برتر تفاوت معنی داری مشاهده شد (۰/۰۰۵=p). همچنین تفاوت دامنه حرکتی پای برتر و غیربرتر، در حرکت فلکشن (۰/۰۰۶=p) و چرخش خارجی ران (۰/۰۲۶= p) والیبالیست ها معنی دار شد. در دو گروه دامنه حرکتی پای برتر کمتر از پای غیربرتر بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد، ماهیت والیبال در استفاده بیشتر از پای برتر، می تواند منجر به عدم تعادل نسبت قدرت عضلات و دامنه حرکتی مفصل ران بین دو اندام شود که باعث آسیب در مفاصل اندام تحتانی میشود. بنابراین در راستای پیشگیری از عدم تعادل، به کارگیری یکسان هر دو اندام به ورزشکاران، درمانگران و مربیان توصیه می شود.
کلیدواژه ها
آگونیست و آنتاگونیست؛ دامنه حرکتی؛ قدرت