مقايسه اثر ۶ هفته تمرين مقاومتی و تمرين همزمان بر توان هوازی، سطوح استراحتی هورمون رشد و کورتيزول در کودکان سالم

محمد مهدی رفيعی، نادر شوندی، عباس صارمی ، عباس عبدالملکی*

زمينه و هدف: پژوهش‌های مربوط به بررسی اثر تمرينات ورزشی، به ويژه تمرين هم‌زمان بر تغييرات هورمونی در کودکان بسيار اندک است. از اين رو، هدف اين پژوهش مقايسه اثر ۶ هفته تمرين مقاومتی و تمرين هم‌زمان مقاومتی و استقامتی بر توان هوازی، سطوح استراحتی هورمون رشد و کورتيزول در کودکان سالم بود. مواد و روش‌ها: آزمودنی‌های اين پژوهش(که به صورت نيمه تجربی به انجام رسيد) ۳۵ پسر سالم ۹ تا ۱۱ ساله بودند که به صورت تصادفی به ۳ گروه تمرين هم‌زمان (۱۲=n)، تمرين مقاومتی (۱۱=n) و کنترل (۱۲=n) تقسيم شدند.گروه‌های تمرينی ۳ جلسه در هفته و به مدت شش هفته به تمرين پرداختند و گروه کنترل تنها فعاليت‌های روزمره خود را انجام می‌داد. ۴۸ ساعت پيش و پس از اجرای پروتکل ۶ هفته‌ای، آزمون توان هوازی و نمونه‌گيری از همه آزمودنی‌ها به عمل آمد. سنجش سطوح استراحتی هورمون رشد و کورتيزول با روش الايزا به انجام رسيد. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌های آماری تحليل واريانس يک طرفه و تی هم‌بسته استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد که توان هوازی و سطوح استراحتی هورمون رشد در گروه تمرين هم‌زمان به گونه معنی‌داری افزايش يافته است(به ترتيب ۰۰۱/۰=p، ۰۰۳/۰=p). سطوح استراحتی کورتيزول در گروه تمرين هم‌زمان به گونه معنی‌داری نسبت به دوگروه ديگر پايين‌تر بود(۰۵/۰>p) و در گروه تمرين هم‌زمان و تمرين مقاومتی نيز به گونه معنی‌داری کاهش يافته بود( به ترتيب ۰۰۱/۰=p، ۰۳۶/۰=p). نتيجه‌گيری: به نظر می‌رسد که با به کارگيری يک دوره تمرين هم‌زمان با روش‌شناسی تمرينی مناسب در مقايسه با تمرين مقاومتی در کودکان بتوان سودمندی‌های بيشتری را در خصوص توان هوازی و سطوح استراحتی هورمون رشد وکورتيزول به دست آورد.
واژه‌های كليدي: توان هوازی، تمرين هم‌زمان، کورتيزول، هورمون رشد، کودکان سالم،

متن کامل مقاله رایگان