تأثیر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن‌های miR-1 و miR133-a در رت‌‌های مبتلا به آنفارکتوس میوکارد

پدرام قربانی۱؛ محمد رضا کردی ۲؛ عباسعلی گایینی۳؛ رضا نوری۴؛ سارا کربلایی فر۱
۱دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران، پردیس بین‌الملل کیش
۲دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران
۳استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران
۴استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران، پردیس بین‌الملل کیش

مجله فیزیولوژی ورزشی

چکیده
این پژوهش با هدف ارزیابی اثر شش هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن‌های miR-1 و miR-133a در رت‌های ویستار نر مبتلا به آنفارکتوس میوکارد انجام شد. دوازده سر رت نر نژاد ویستار ۱۰ هفته‌ای با وزن ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم و مبتلا به انفارکتوس میوکارد در دو گروه تجربی (۶۰ دقیقه دویدن تناوبی روی تردمیل با هر تناوب شامل چهار دقیقه دویدن در شدتی معادل ۹۰-۸۵ درصد VO2max و دو دقیقه بازیافت فعال با شدت دویدن معادل ۶۰-۵۰ درصد VO2max برای چهار روز در هفته و به مدت شش هفته) و گروه کنترل (بدون مداخلة تمرینی) قرار گرفتند. بیان ژن‌های ذکرشده بررسی شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار اس.پی.اس.اس نسخة ۱۸ به روش آماری تی مستقل تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که مقادیر miR-1 در گروه  HIIT(mg/ml33/4) به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل (mg/ml 541/3) (0.012=P) بود. همچنین، مقادیر miR-133a نیز در گروه HIIT (mg/ml876/4) بیشتر از گروه کنترل بود (mg/ml01/1) (0.001≥P). به‌طورکلی، شش هفته تمرین تناوبی با شدت ۹۰-۸۵ درصد VO2max، به افزایش بیان ژن‌های miR-1 و miR-133a در رت‌های مبتلا به انفاکتوس میوکارد منجر می‌شود .
کلیدواژه‌ها
miR133-a و miR-1؛ آنفاکتوس میوکارد؛ رت‌های نر؛ تمرین تناوبی شدید

متن کامل رایگان