بررسی تأثير تمرين ۳۰-۲۰-۱۰ بر شاخص‌های فيزيولوژيايی و سلامت روان دانشجويان غيرفعال دانشگاه آزاد اسلامی واحد هنديجان

محمود اصل محمدی زاده*، رحمان باقرنيا، ابراهيم فروزنده ، صالح افراسيابی

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تمرين ۳۰-۲۰-۱۰ بر توان هوازی ،سلامت روان، ضربان قلب، فشار خون و درک ميزان تلاش بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع نيم‌تجربی بود که در آن،۴۰ دانشجوی پسر با ميانگين سنی ۵/۶±۲/۲۵ سال، قد ۰۵/۴ ±۲۲/۱۷۵ سانتی‌متر ، وزن ۳۳/۱۰±۴/۸۰ شاخص توده بدنی ۳/۴± ۲۵/۲۶کيلوگرم بر مترمربع، VO2max5/6±۱۸/۲۵ ميلی‌ليتر بر کيلوگرم بودند. عملکرد هوازی، سلامت روان، فشار خون، ضربان قلب و ميزان درک تلاش (مقياس بورگ) دانشجويان پيش و پس از اجرای ده جلسه تمرين ۳۰- ۲۰- ۱۰اندازه‌گيری‌شد. داده‌ها با استفاده از آزمون t همبسته و ضريب همبستگی پيرسون در سطح ۰۵/۰ تحليل‌شدند. نتايج: پس از اجرای برنامه تمرينی، شاخص توان هوازی(VO2max) (5/6±۲۵ در مقابل ۵/۴±۱۷/۲۹ )، افزايشی معنی‌دار را نشان‌داد(۰۵/۰ ≥p)، درحالی‌که ميزان درک تلاش (۲/۱±۵/۱۸در مقابل ۷/۳±۲/۱۶)، شاخص فشار خون سيستوليک (۲۰±۱۴۱در مقابل ۲۲±۱۳۳) و سلامت روان (۱۷/۴±۰۸/۲۲در مقابل ۶۹/۵±۰۱/۱۸)، کاهشی معنی‌دار را به‌نمايش‌گذاشتند(۰۵/۰ ≥p). نتيجه‌گيری: تمرين ۳۰-۲۰-۱۰ سبب بهبود شاخص‌های روانی و فيزيولوژيايی افراد غيرفعال، به‌طور هم‌زمان می‌شود؛ درنتيجه، اين نوع تمرين‌ها می‌توانند در کلاس‌های تربيت بدنی دانشگاه‌ها برای کسب حداکثر مزايای روانی و فيزيولوژيايی از حداقل حجم تمرينی استفاده‌شوند؛ بنابراين با توجه به نتايج به‌دست‌آمده، به‌کارگيری شيوه تمرين ۳۰-۲۰-۱۰ (يا شيوه‌های مشابه و جديد تمرينی) برای افراد غيرفعال (دانشجويان) به‌جای استفاده از تمرين‌های تکراری و ملال‌آور در کلاس‌های تربيت بدنی توصيه‌می‌شود.
واژه‌های کلیدی: تمرين ۳۰-۲۰-۱۰، مردان غيرفعال، شاخص‌های سلامت روانی، نيم‌رخ فيزيولوژيايی،

متن کامل مقاله رایگان