محمدرضا رئیسی, ناصر بهپور, احمد همت فر, میرزاحسین نوروزی کمره
زمينه و هدف: خواب فرآيندي بهبود بخش براي سيستم عصبی است. موقعیتهای زیادی وجود دارد که قبل از فعالیت ورزشی، ورزشكار دچار اختلال در خواب میشود. بااين حال، تاثير محروميت از خواب بر عملکرد فیزیولوژیکی بدن در پاسخ به ورزش هنوز نامعلوم است. هدف مطالعه حاضر بررسي اثر محروميت از خواب بر پاسخ تستوسترون و کورتیزول سرم بدنبال فعاليت هوازي بود.
مواد و روش کار: ۱۰ نفر از دانشجويان تربيت بدني مرد به طور داوطلبانه در اين مطالعه نيمه تجربي شركت كردند. پژوهش در دو مرحله مجزا؛ یک مرحله کنترل و یک مرحله تجربی با فاصله دو هفته انجام شد. در مرحله كنترل، خواب نرمال و فعاليت هوازي و در مرحله تجربي، محروميت از خواب و فعاليت هوازي اعمال شد. فعالیت هوازی بر روی دوچرخه کارسنج به مدت ۳۰ دقیقه با شدت ۷۰ تا ۷۵ درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه انجام شد. تغييرات غلظت تستوسترون و کورتیزول سرم در قبل و بعد از فعاليت هوازي در هر دو مرحله با آزمون آناليز واريانس دو طرفه در اندازههاي مکرر و با استفاده از نرمافزار SPSS آناليز شد.
يافتهها: نتايج نشان داد كه محروميت از خواب تاثير معناداري بر پاسخ تستوسترون (۷۶۶/۰=p) و کورتیزول (۹۴۹/۰=p) سرم بدنبال فعاليت هوازي نداشت.
نتیجهگیری: محروميت از خواب تاثير بر پاسخ غلظت تستوسترون و کورتیزول سرم بدنبال فعالیت هوازی زیر بیشینه ندارد.
واژههای کليدي: محروميت از خواب، فعاليت هوازي، تستوسترون، کورتیزول