اثر تمرينات اينتروال هوازی بر سطوح خونی مالون دی آلدئيد، ظرفيت ضداکسايشی تام و پروفايل ليپيدی در زنان غيرفعال

جواد مهربانی*، نسرين رمضانی ، فرزانه ايرانشاهی

مجله علمی و پژوهشی فیزیولوژی ورزشی

افزايش راديکال‌های آزاد در بافت‌های مختلف، آثار تخريبی بر سلول‌ها و ساختارهای بدن دارد که می‌توان با ويژگی آنتی‌اکسيداتيو فعاليت‌های بدنی منظم، اين آثار منفی را کاهش داد. بنابراين، هدف از مطالعه حاضر، ارزيابی آثار تمرينات اينتروال هوازی بر سطوح خونی مالون دی آلدئيد و ظرفيت ضداکسايشی تام در زنان فعال بود. تعداد ۳۰ نفر زن غيرورزشکار، سالم و غير سيگاری (سن: ۵/۵±۶/۲۷ سال، وزن: ۴/۳±۲/۶۴ کيلوگرم) به‌طور داوطلبانه در اين پژوهش شرکت و به‌طور تصادفی به دو گروه تمرين اينتروال هوازی و کنترل تقسيم شدند. تمرين اينتروال در ابتدا به مدت ۳۰ دقيقه با تناسب ۱ به ۱ شامل دويدن با شدت ۶۰ درصد حداکثر ضربان قلب و پياده‌روی سريع انجام شد. از هفته چهارم به ۴۵ دقيقه و به تناسب ۲ به ۱ (دويدن – پياده‌روی) و از هفته يازدهم تا چهاردهم به ۶۰ دقيقه به نسبت ۳ به ۱ افزايش يافت. شدت توالی‌های تمرينی در جلسات پايانی به ۸۵ درصد ضربان قلب بيشينه می‌رسيد. قبل و بعد از دوره تمرينی، متغيرهای مورد مطالعه با استفاده از آزمون t مستقل و همبسته تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها نشان داد چهارده هفته تمرين اينتروال هوازی، باعث کاهش در مقادير MDA (48/1±۵/۵ به ۷۷/۰±۶/۳ ميلی‌مول) و افزايش در TAC (49/0±۹۸/۱ به ۳۲/۰±۹۹/۲ ميلی‌مول) شده بود (۰۵/۰>p). حداکثر اکسيژن مصرفی نيز در گروه تمرين افزايش معنی-داری يافته بود (۰۵/۰>p). همچنين، مقادير MDA (77/0±۶/۳ در برابر ۳۷/۰±۹/۴ ميلی‌مول) و TAC (52/0±۲۱/۲ در برابر ۳۲/۰±۹۹/۲ ميلی‌مول) در گروه تمرين اينتروال نسبت به گروه کنترل پس از ۱۴ هفته به‌طور معنی‌داری کمتر بود (۰۵/۰>p). سطوح خونی LDL، TChol، TG نيز به‌طور معنی‌داری در گروه تمرين هوازی نسبت به کنترل کمتر و HDL بيشتر بود (۰۵/۰>p). به‌طور کلی، يافته‌ها نشان داد تمرينات هوازی منظم به‌صورت اينتروال با افزايش در مدت و شدت سبب کاهش شاخص‌های استرس اکسايشی و پراکسيداسيون ليپيدی شده و همزمان با آن پروفايل ليپيدی خون نيز بهبود می-يابد.
واژه‌های کلیدی: تمرينات اينتروال هوازی، پراکسيداسيون ليپيدی، استرس اکسايشی، نيمرخ ليپيدهای خون،

متن کامل مقاله رایگان