مقایسه تأثیر تمرین تناوبی شدید با تمرین عملکردی شدید بر سطوح IL-10 و TNF-α و نسبت آن‌ها در زنان چاق و دارای اضافه وزن- فیزیولوژی ورزشی

مقایسه تأثیر تمرین تناوبی شدید با تمرین عملکردی شدید بر سطوح IL-10 و TNF-α و نسبت آن‌ها در زنان چاق و دارای اضافه وزن- فیزیولوژی ورزشی

*فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران*

مهسا جلیلی نژاد ۱ مریم وطن دوست ۲ جواد رمضانی ۳

۱ کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور، البرز، ایران

۲ استادیار، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

۳ استادیار، گروه علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور

چکیده

چاقی عامل خطرزای عدم تعادل بین تولید سایتوکاین­های پیش التهابی و ضد التهابی است. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین عملکردی شدید (HIFT) بر سطوح اینترلوکین-۱۰ (IL-10) و فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-α) و نسبت آن‌‌ها در زنان چاق و دارای اضافه وزن بود.
در این مطالعه نیمه تجربی، ۳۶ زن دارای اضافه وزن و چاق، به صورت در دسترس انتخاب و به سه گروه HIFT، HIIT و کنترل تقسیم شدند. اندازه‌گیری سطوح پلاسمایی IL-10 و TNF-α در پیش آزمون انجام شد. برنامه تمرینی به مدت هشت هفته سه جلسه در هفته بود که شدت پروتکل HIFT معادل ۶-۷ RPE بود. تمرینات HIIT به صورت چهار وهله یک دقیقه‌ای دویدن اینتروال در ۸۵-۹۵ درصد HR peak که با دو دقیقه راه رفتن در ۵۰-۶۰ درصد HR peak همراه بود، انجام شد. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، خونگیری صورت گرفت و داده‌ها با آزمون‌های تی وابسته، آنوای یکراهه و بونفرونی در سطح معنی­داری ۰۵/≥P بررسی شدند.
نتایج نشان داد که در گروه‌های تمرین کرده در مقایسه با گروه کنترل و هم‌چنین در مقایسه با پیش آزمون، سطوح TNFα کاهش، IL-10 افزایش و نسبت IL-10 به TNFα افزایش معناداری داشت (۰۵/۰≥P). اما متغیرهای بررسی شده بین دو مداخله تمرینی تفاوت معناداری نشان ندادند.
تمرینات HIIT و HIFT احتمالاً می‌تواند باعث بهبود وضعیت التهابی در زنان چاق شود و با توجه به نیازها و اهداف می‌توان از این نوع مداخلات در جهت بهبود چاقی استفاده نمود.

کلیدواژه‌ها

التهاب چاقی تمرین ورزشی اضافه وزن، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل