حسین دست بر حق, امین اعتمادی بروجنی, مهدي کارگر فرد, حسین مجتهدی, رضا روزبهانی, حسین دست بر حق
مقدمه: در تحقيقات قبلی اثرات فعالیت بدنی و ورزش منظم در پیشگیری و به تأخیر انداختن بروز دیابت نوع ۲، افزایش حساسیت انسولین و بهبود متابولیسم گلوکز مورد تأييد قرار گرفته است. هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسهی اثرات دو نوع تمرین هوازی و مقاومتی بر نیمرخ چربی در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ بود.
روشها: به همین منظور، تعداد ۴۵ نفر بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ به روش نمونهگيری هدفمند در دسترس، انتخاب و سپس به طور تصادفی در سه گروه تمرین هوازی، تمرین مقاومتی و شاهد قرار گرفتند. گروههای تجربی به مدت ۸ هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه ۷۰-۴۵ دقیقه) به انجام تمرینهای هوازی و مقاومتی زیر نظر مربی مربوط پرداختند. در طول این مدت، گروه شاهد هیچ فعالیت بدنی منظمی نداشتند و فقط پيگيری شدند. در این پژوهش، متغیرهای تری گليسريد، کلسترول تام، ليپوپروتئين کمچگال و ليپوپروتئين پرچگال قبل و بعد از دورههای تمرینی اندازهگیری شدند. در نهایت، یافتهها با استفاده از آزمون اندازهگیریهای تکراری در سطح کمتر از ۰۵/۰ مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: نتایج پژوهش نشان دهندهی بهبود معنیدار کلسترول تام و ليپوپروتئين پرچگال پس از تمرین هوازی و بهبود معنیدار ليپوپروتئين پرچگال پس از تمرین مقاومتی بود.
نتیجهگیری: یافتههای این مطالعه، نقش مؤثرتر تمرین استقامتی در بهبود نيمرخ چربی بيماران مبتلا به ديابت نوع ۲ در مقايسه با تمرينهای مقاومتی را نشان داد.
واژگان کلیدی: دیابت نوع ۲، تمرین هوازی، تمرین مقاومتی، نیمرخ چربی