۱ امیرعطا رئیسی دهکردی* ؛ ۲ فرزانه تقیان ؛ ۳ فهمیه اسفرجانی
۱کارشناس ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)
۲استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)*
۳استادیار دانشگاه اصفهان
مجله فیزیولوژی ورزشی
هدف از این مطالعه، مقایسه تأثیر دو روش ریکاوری فعال و شناوری در آب متضاد بر تغییرات سطوح درک کوفتگی عضلانی و عملکردهای بیهوازی پس از یک جلسه فعالیت واماندهساز است. بدین منظور تعداد ۱۶ نفر از بازیکنان فوتسال تیمهای لیگ استان اصفهان با میانگین سنی ۴۵/۲ ±۴/۲۶ سال، قد۶۳/۴ ±۱/۱۷۷ سانتیمتر، وزن ۸۲/۹ ±۵/۷۳ کیلوگرم به صورت هدفمند انتخاب شدند. بعد از اطلاع از روند پژوهش و تکمیل فرم رضایتنامه توسط هر آزمودنی، اندازهگیریهای متغیرهای پژوهش در حالت استراحت، جمعآوری شد. آزمودنیها در دو روز جداگانه با فاصله یک هفته در محل اجرای آزمون حضور یافتند. در هر جلسه آزمودنیها پس از اجرای پروتکل تمرین شبیه سازی شده تیمی، در یکی از روشهای ریکاوری به مدت ۲۰ دقیقه (شناوری متناوب در آبهای گرم / سرد: ۲ دقیقه شناوری در آب گرم °C 38 و سپس۲ دقیقه شناوری در آب سرد ۱۵ درجه، ریکاوری فعال: ۸ دقیقه دوی آرام، ۸ دقیقه راه رفتن و دویدن رفت و برگشتی و ۴دقیقه حرکات کششی)، بهطور تصادفی شرکت کردند. درک کوفتگی بازیکنان یک و۲۴ ساعت پس از فعالیت از طریق پرسشنامه درک کوفتگی ارزیابی گردید. همچنین جهت ارزیابی تأثیر روشهای ریکاوری بر عملکردهای بیهوازی (دوی سرعت ۲۰متر، پرش عمودی و توان بیهوازی) ۲۴ ساعت پس از تمرین، شاخصها اندازهگیری شدند. به منظور تجزیه و تحلیل آماری دادهها در مقاطع زمانی مختلف از روش تحلیل واریانس (برای اندازههای تکرارشونده) استفاده شد(P<0.05). تحلیل دادهها حاکی از عدم تغییر معنادار بین میانگین عملکردهای بیهوازی بازیکنان پس از دو روش ریکاوری بود (P>0.05). میزان درک کوفتگی بازیکنان در یک و ۲۴ ساعت پس از تمرین در روش شناوری در آب متضاد در مقایسه با ریکاوری فعال بهطور معناداری کاهش یافت (P<0.001).بر اساس نتایج این مطالعه مشخص شد روش شناوری در آب متضاد نسبت به ریکاوری فعال پس از تمرین میتواند باعث کاهش درک کوفتگی عضلانی شود.
کلیدواژگان
ریکاوری فعال؛ شناوری در آب متضاد؛ تمرین شبیه سازیشده تیمی
1 Comment
من میخوام بقیه این مطلب رو بخونم چیکا باید بکنم؟