روح الله نيکو يی* ، محسن حسن لی
مجله علمی و پژوهشی فیزیولوژی ورزشی
هدف از مطالعه حاضر مقايسه ظرفيت های بافرينگ در مرحله بافرينگ ايزوکاپنيا بين ورزشکاران نخبه استقامتی و بی هوازی کار و ارتباط آن با شاخصهای هوازی و بی هوازی بود. ۸ دوچرخه سوار استقامتی و ۶ دوچرخه سوار نخبه بی هوازی کار در دو جلسه مجزا با فاصله زمانی يک هفته يک آزمون فزاينده استاندارد و يک آزمون فرابيشينه يکنواخت را انجام دادند. در خلال آزمون فزاينده گازهای و نمونه خونی جهت اندازه گيری لاکتات، بی کربنات و pH جمع آوری شد. مرحله بافرينگ ايزوکاپنيا به عنوان فاصله بين آستانه لاکتات و آستانه تنفسی جبرانی تعيين گرديد. ظرفيت بافرينگ بی کربناتی از طريق فرمول [pH] Δ . Δ [HCO3] و ظرفيت غير بی کربناتی از طريق Δ PH] ] [Δ [LA] . Δ [PH] ] – [Δ [HCO3] . [ بدست آمد. همبستگی بين متغيرها با استفاده از ضريب همبستگی پيرسون تعيين و معنی دار بودن تفاوت بين متغير ها با آزمونt استيودنت مشخص گرديد. ظرفيت بافرينگ بی کربناتی (۰۰۱/۰ >p ) و مدت زمان مرحله بافرينگ (۰۵/۰ >p ) و تغييرات لاکتات در مرحله بافرينگ ( ۰۱/۰ >p ) در گروه استقامتی بطور معنی دار نسبت به گروه بی هوازی کار بالاتر بود. همبستگی معنی دار بين ظرفيت بافرينگ بی کربناتی با VO2max ( 05/0 >P ) وظرفيت بافرينگ بی کربناتی و کسر اکسيژن ( ۰۱/۰ >P ) بدست آمد. به طور خلاصه نتايج نشان داد که ظرفيت های بافرينگ در مرحله بافرينگ ايزوکاپنيا بين ورزشکاران نخبه متفاوت و با ظرفيت های هوازی و بی هوازی در رابطه است.
واژههای کلیدی: لاکتات، مرحله بافرينگ ايزوکاپنيا، ظرفيت های بافرينگ، دوچرخه سواران نخبه،