تاثیر تمرینات پیلاتس بر کمردرد مزمن غیراختصاصی و دامنه‌ی حرکتی با ثبات در زنان ۴۰ تا ۶۰ سال

دکتر یحیی سخنگو یی، منصوره صدوقی نورآبادی، ناهید صدوقی نورآبادی ، محمود حاتمی

مجله پزشکی زنجان

زمینه و هدف: کمردرد مزمن غیراختصاصی شایع‌ترین نوع کمردرد مزمن می‌باشد و دستیابی به یک برنامه‌ی درمانی و توانبخشی برای بهبود سریع‌تر بیماران مبتلا به کمردرد مزمن همواره مورد توجه بوده است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تاثیر استفاده از یک برنامه پیلاتس بر کمردرد مزمن غیراختصاصی و دامنه‌ی حرکتی باثبات در زنان ۴۰ تا ۶۰ سال بود.

روش بررسی: آزمودنی‌های تحقیق حاضر شامل ۳۴ زن دارای کمردرد غیراختصاصی مزمن بودند. پس از اندازه‌گیری‌های مربوط به پیش‌آزمون، در دو گروه پیلاتس (۱۷ نفر) و کنترل (۱۷ نفر)، به‌صورت تصادفی قرار گرفتند. از آزمون دو بار اصلاح شده شوبر، خم‌شدن به جانب زاویه‌ای و معیار سنجش دیداری درد (VAS)، به منظور جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. گروه پیلاتس که هر تمرین را به‌مدت ۱ ساعت انجام می‌دادند، برای۱۰ جلسه، یک روز در میان تمرین کردند. پس از پایان برنامه‌ی تمرینی، پس‌آزمون اجرا شد. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (کوواریانس؛ ANCOVA و آزمون تعقیبی سیداک) استفاده گردید.

یافته‌ها: تمرینات پیلاتس تاثیر معنی‌داری بر متغیرهای میزان درد، فلکشن جانبی چپ، فلکشن جانبی راست، هایپراکستنشن و فلکشن مهره‌های کمری داشت. همچنین نتایج آزمون تعقیبی سیداک نشان داد که اندازه‌های مربوط به میزان درد، فلکشن جانبی چپ، فلکشن جانبی راست، هایپراکستنشن و فلکشن در دو گروه پیلاتس و کنترل با یکدیگر تفاوت معنی‌داری دارند (۰۵/۰P<).

نتیجه‌گیری: به منظور افزایش دامنه‌ی حرکتی مهره‌های کمری، ثبات تنه و کاهش کمردرد، مربیان و مسوولان می‌توانند از این روش غیرتهاجمی و کم هزینه (پیلاتس) در برنامه‌ی تمرینی یا بازتوانی ویژه‌ی بیماران با کمردرد مزمن غیراختصاصی بهره ببرند.

واژگان کلیدی: کمردرد مزمن غیراختصاصی، دامنه‌ی حرکتی، پیلاتس

متن کامل مقاله رایگان