تأثیر ترکیب تمرین تناوبی با شدت بالا و روزهداری متناوب بر مقادیر پروتئینی PGC-1α و UCP-1 بافت چربی احشایی رت های تحت تغذیه با رژیم غذایی پرچرب و پرکربوهیدرات-فیزیولوژی ورزشی
فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران
مجله فیزیولوژی روزشی
حسن علی حسین المصلحی ۱ موسی خلفی ۱ عارف حبیبی ملکی ۲
۱ گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان ایران
۲ مرکز تحقیقات فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
چکیده
اهداف: مداخلات تغذیهای و فعالیت ورزشی از راهبردهای اصلی مقابلهای و درمان چاقی است. پژوهش حاضر با هدف یافتن جنبه جدیدی از تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و روزهداری متناوب (ADF) بر مقادیر پروتئینهای مرتبط با قهوهای شدن بافت چربی احشایی رتهای تحت تغذیه با رژیم غذایی پرچرب و پرکربوهیدرات (HFD+HC) انجام شد. مواد و روشها: روش پژوهش حاضر از نوع تجربی، با طرح پسآزمون با کنترل بود. بدین منظور ۴۰ سر رت نر اسپراگداولی بهطور تصادفی به پنج گروه هشتتایی تقسیم شدند: ۱) رژیم غذایی استاندارد (ND)، ۲) HFD+HC، ۳) HFD+HC+HIIT، ۴) HFD+HC+ADF و ۵) HFD+HC+HIIT+ADF. رتهای HIIT پنج روز در هفته و در هفت تناوب چهار دقیقهای با۹۰ـ۸۵ درصد حداکثر سرعت (Smax) و تناوبهای استراحتی دو دقیقهای با ۵۰ درصد Smax دویدند. ADF بهصورت یک روز در میان انجام میشد. مقادیر پروتئین PGC-1α و UCP-1 بافت چربی با تکنیک وسترن بلات ارزیابی شد. از t مستقل، ANOVA و آزمون توکی برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. یافتهها: HFD+HC منجر به افزایش معنیدار وزن شد. مقادیر پروتئینهای PGC-1α و UCP-1 در گروه HFD+HC کاهش معنیداری یافت (۰۵/۰p<). در گروههای HIIT، ADF و HIIT+ADF وزن کاهش معنیداری یافت. در گروه-های HIIT و HIIT+ADF مقادیر پروتئینی PGC-1α افزایش معنیداری یافت (۰۵/۰p<). با این حال، مقادیر پروتئینی UCP-1 تفاوت معنیداری بین گروههای مداخله نداشت (۰۵/۰p>). نتیجهگیری: HFD+HC منجر به افزایش وزن میشود. در مقابل، HIIT، ADF و بهویژه HIIT+ADF علاوهبر کاهش وزن منجر به افزایش مقادیر پروتئین PGC-1α میشود که احتمالاً با بیوژنز میتوکندریایی و افزایش لیپولیز همراه است.
کلیدواژهها
چاقی رژیم غذایی تمرین اینتروال پرشدت روزه داری فیزیولوژی ورزشی