اثر ۸ هفته تمرين پيلاتس بر سطح هورمون آنتی مولرين و عوامل خطرساز قلبی و متابوليکی در زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی کيستيک

عباس صارمی*، عليرضا بهرامی، مهری جميليان ، پرستو معظمی گودرزی
استاديار دانشگاه اراک، اراک، ميدان شريعتی دانشگاه اراک

مجله پزشکی اراک

زمينه و هدف: سندروم تخمدان پلی‌کيستيک يک اختلال هورمونی پيچيده است که سيستم‌های متابوليکی و توليد مثلی را متاثر می‌سازد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر ۸ هفته تمرين پيلاتس بر سطح هورمون آنتی مولرين و عوامل خطرساز قلبی و متابوليکی در زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی‌کيستيک می‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربی با طرح پيش آزمون- پس آزمون، ۲۰ زن مبتلا به سندروم تخمدان پلی‌کيستيک (۲۹/۴±۱۶/۲۸ سال) به طور تصادفی به گروه‌های تمرين پيلاتس (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) اختصاص داده شدند. گروه تمرين در يک برنامه فزاينده حرکات پيلاتس شرکت نمودند، (سه روز در هفته) در حالی که به گروه کنترل آموزش داده شد در طول دوره ۸ هفته‌ای تحقيق سطح فعاليت‌های معمول خود را حفظ نمايند. سطوح سرمی هورمون آنتی مولرين، ترکيب بدنی و شاخص‌های متابوليکی قبل و بعد از دوره تمرين ارزيابی شد. يافته‌ها: بعد از ۸ هفته تمرين پيلاتس شاخص مقاومت به انسولين، کلسترول تام، ليپوپروتئين با چگالی پايين، تری گليسريد و چربی شکمی به طور معنی‌دار کاهش يافت(۰۵/۰p<). به علاوه، مقادير هورمون آنتی مولرين در پاسخ به تمرين هوازی به طور معنی‌دار کاهش يافت(۰۵/۰p<). نتيجه‌گيری: اين نتايج پيشنهاد می‌کند که تمرين پيلاتس می‌تواند اثرات مطلوبی بر شاخص‌های متابوليکی و ذخيره تخمدانی در زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی‌کيستيک داشته باشد
واژه‌های کلیدی: تمرين درمانی، ناباروری، سندروم تخمدان پلی‌کيستيک، کاهش وزن،

متن کامل مقاله رایگان