سیده زهره هادئی۱؛ محمدعلی سمواتی شریف ۲
۱کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
۲دانشیار فیزیولوژی ورزش، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
پزوهش های فیزیولوژی و مدیریت در ورزش
چکیده
هدف از این مطالعه مقایسهاثر سه شیوه گرم کردن نیم اسکات، بکسل سورتمه و گرم کردن معمولی بر برخی از متغیرهای فیزیولوؤیکی و عملکرد توان بیهوازی در ورزشکاران نخبه میباشد. آزمودنیها شامل۱۴مرد ورزشکار تمرین کرده بودند. ورزشکاران در سه روز متفاوت، سه پروتکل: ۱- گرم کردن معمولی، ۲- گرم کردن (PAP) با اجرای یک نوبت سه تکراری نیم اسکات (SQ) ۳- گرم کردن (PAP) با اجرای حمل سورتمه (SL) را اجرا کردند. بعد از هر پروتکل گرم کردن، آزمون رست انجام گرفت .بعد از آزمون رست، نمونه خونی جهت برآورد لاکتات گرفته شد. برای تحلیل آماری دادهها، از آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معنی داری ۰۵/۰P< استفاده شد. یافتهها نشان داد، زمان آزمون رست بعد از اجرای هر دو پروتکل گرم کردن PAP ، نسبت به روش گرم کردن معمولی کاهش (۰۰۶/۰P = و۰۰۱/۰P =) یافت. اوج توان بیهوازی در هر دو پروتکل گرم کردن PAP نسبت به گرم کردن معمولی کاهش (۰۰۱/۰P = و ۰۰۵/۰P =) داشت. سطح لاکتات تنها در گرم کردن بکسل سورتمه نسبت به گرم کردن معمولی افزایش (۰۰۷/۰P =) داشت.نتایج نشان میدهد روش گرم کردن با استفاده از هر دو پروتکل PAP (اسکات و سورتمه) می تواند اجرای آزمون رست را در ورزشکاران بهبود بخشد.
کلیدواژهها
آزمون رست؛ توان بیهوازی؛ گرم کردن؛ نیرومندسازی پسفعالی