افسانه خسروی; مریم کشوری; میرعبداله طهرآموزی;
مجله پزشکی تبریز
چکیده
زمینه: تمرین ورزشی همواره به عنوان یکی از مهمترین راهکارهای درمانی و پیشگیری از تجمع چربی، چاقی و بیماریهای ناشی از آن در همه ردههای سنی شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ۸ هفته تمرینات پیلاتس بر سطوح استراحتی آیریزین و شاخصهای چاقی آنتروپومتریک زنان دارای اضافه وزن میانسال است. روش کار: در این تحقیق نیمه تجربی،۲۰ زن دارای اضافه وزن باشگاه آروشای شهر خرمآباد، با دوره قاعدگی منظم و شاخص توده بدنی(۳۰-۲۵ کیلوگرم بر متر مربع) به صورت داوطلبانه انتخاب و بطور تصادفی به دوگروه تمرین پیلاتس و کنترل تقسیم شدند. گروه پیلاتس به مدت ۸ هفته، هر هفته ۳ جلسه تمرین کردند. عمل خونگیری بعد از ۱۲ ساعت ناشتایی پیش از تمرین و در پایان پروتکل تمرینی بعد از ۴۸ ساعت استراحت و حالت ناشتایی در دو مرحله، صورت گرفت. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای t وابسته و t مستقل انجام گرفت . یافتهها: نتایج آزمون تی همبسته برای آیریزین پلاسما درگروه تمرینی بعد از ۸ هفته تمرین پیلاتس افزایش معنیداری را نشان داد . همچنین محیط بازو، شکم، لگن، ران، وزن و شاخص توده بدنی پس از تمرین در گروه پیلاتس از نظر آماری کاهش معناداری یافت و درگروه کنترل نسبت به ابتدای پژوهش تغییر معنیداری مشاهده نشد . مقایسه میانگین بینگروهی تنها در متغیر آیریزین نسبت به گروه کنترل معنیدار بود . نتیجهگیری: باتوجه به نتایج بدست آمده، بنظر میرسد انجام تمرین پیلاتس بمدت ۸ هفته میتواند بر سطوح پلاسمای آیریزین و شاخصهای آنتروپومتریک در زنان دارای اضافه وزن مؤثرباشد.
کلید واژها: تمرین پیلاتس، آیریزین، اضافه وزن