نسرین نیازی نژاد۱؛ عبدالحسین پرنو ۲؛ رسول اسلامی۳
۱کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی کاربردی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه.
۲استادیار، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه.
۳استادیار، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران
مطالعات کابردی علوم زیستی در ورزش
چکیده
زمینه و هدف: تاثیر زمان بندی بر سازگاریهای تمرینی مورد تایید قرار گرفته است؛ اما موثرترین روش برای توسعه قدرت و استقامت در طیف گستردهای از جمعیتها هنوز به خوبی شناخته نشده است؛ از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو مدل تمرین مقاومتی با زمان بندی خطی و غیرخطی بر قدرت و استقامت عضلانی دختران نوجوان تمریننکرده میباشد. روش تحقیق: ۲۳ دختر نوجوان تمرین نکرده به طور تصادفی در سه گروه گواه، تمرین با زمان بندی خطی و تمرین با زمان بندی غیرخطی قرار گرفتند. زمانبندی خطی شامل کاهش حجم تمرین و افزایش شدت تمرینات همزمان با پیشرفت تمرینی است و زمانبندی غیرخطی شامل افزایش و کاهش شدت و حجم تمرینات در طول چرخههای تمرینی است. قدرت عضلانی بالاتنه و پائینتنه آزمودنیها به ترتیب از طریق آزمون یک تکرار بیشینه (۱RM) در حرکات پرسسینه و پرسپا؛ و استقامت عضلانی بالاتنه و پایین تنه به ترتیب از طریق شنای روی دست و اجرای حرکت اسکات؛ ۴۸ ساعت قبل و بعد از ۸ هفته ارزیابی شدند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش آماری آنالیز کوواریانس استفاده شد و سطح معتی داری ۰/۰۵> pدر نظر گرفته شد. یافتهها: تحلیل دادهها نشان داد که تمرینات خطی و غیرخطی باعث افزایش معنیدار قدرت عضلانی بالاتنه و پایینتنه، استقامت عضلانی بالاتنه (۰/۰۰۱>p)، استقامت عضلانی پائینتنه و کاهش درصدچربی (۰/۰۵>p) شد. علاوهبراین، گروه خطی موجب افزایش بیشتر قدرت عضلانی پایینتنه و گروه غیرخطی موجب افزایش بیشتر استقامت عضلانی بالاتنه شده است (۰/۰۵>p). نتیجهگیری: هر چند قدرت و استقامت عضلانی در نتیجه هر دو مدل تمرین مقاومتی خطی و غیرخطی بهبود مییابند؛ مدل تمرین مقاومتی خطی، روش تمرین مناسبتری برای بهبود قدرت عضلانی پایینتنه و مدل تمرین مقاومتی غیرخطی، روش تمرین مناسبتری برای بهبود استقامت عضلانی بالاتنه در دختران نوجوان تمرین نکرده میباشد.
کلیدواژهها
تمرینات مقاومتی؛ زمان بندی خطی؛ زمان بندی غیرخطی؛ دختران نوجوان؛ قدرت و استقامت عضلانی