تاثير هشت هفته تمرينات تناوبی خيلی شديد بر بيان ژن‎های M‏ir-210 و گيرندهEphrinA3 در عضله نعلی رت‎های نر سالم

احد شفيعی^*، محمدرضا کردی، عباسعلی گائينی، مسعود سليمانی، امين نکويی ، وحيد حديدی

زمينه و هدف: Mir-210، ميکروRNA پروآنژيوژنزی سلول‎های اندوتليال مي‎باشد. اين ميکرو RNA، از طريق سرکوب برخی هدف‎های ژنی و پروتئينی باعث فرآيند آنژيوژنز مي‎شود. هدف از اين مطالعه، تعيين چگونگی اثرگذاری تمرين تناوبی خيلی شديد بربيان ژن‎های Mir-210 و گيرنده EphrinA3 عضله نعلی رت‎های نر سالم بود.

مواد و روش‎ها: در اين پژوهش تجربی- آزمايشگاهي۱۲ سر رت نر نژاد ويستار در سن هشت هفتگی با ميانگين وزن۷۷/۹±۵/۲۱۰ گرم انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تمرين تقسيم شدند. تمرين تناوبی خيلی شديد در پنج روز در هفته و در مجموع به مدت هشت هفته شامل سه تناوب (چهار دقيقه با شدت ۹۰ تا ۱۰۰ درصد VO2max و دو دقيقه با شدت ۵۰ تا ۶۰ درصد VO2max) بود. ۲۴ ساعت پس از اتمام پروتکل تمرينی، رت‎ها تشريح و عضله نعلی آنها جدا شد. ميزان بيان ژن‎های Mir-210 و گيرنده EphrinA3 با تکنيک Real time-PCR انجام گرفت. ميزان بيان ژن‎های Mir-210 و گيرنده EphrinA3 با استفاده از روش∆∆CT-2 محاسبه شد.برای تعيين معني‎دار بودن متغييرها بين گروه‎های تحقيق از آزمون آماری تی مستقل استفاده شد.

 يافته‎ها: نتايج نشان داد، اجرای تمرينات تناوبی خيلی شديد موجب تغيير معني‎داری بر بيان ژن Mir-210 نشد(۱۶/۰p=) ولی بيان ژن EphrinA3در گروه تمرين نسبت به گروه کنترل معني‎دار شد(۰۰۰/۰p=).

نتيجه‎گيری: به نظر مي‎رسد افزايش هرچند غير معني‎دار Mir-210 و کاهش بيان ژن EphrinA3 باعث عملکرد پروآنژيوژنزی سلول‎های اندوتليالی مي‎شود و افزايش VO2max رت‎ها در پی هشت هفته اجرای تمرينات تناوبی خيلی شديد مي‎تواند ناشی از افزايش فرآيند آنژيوژنز باشد.

واژه‌های كليدي: رگ‌زايی، گيرنده اندوتلياليEphrinA3، تمرينات تناوبی خيلی شديد، ميکرو RNA،