تأثیر شش هفته تمرینات مقاومتی بر شاخص‌های مورفولوژیکی قلب زنان تمرین‌نکرده

فاطمه شب خیز؛ ^۲نیما قره‌داغی ؛ ^۳یعقوب مهری الوار؛ ^۴فرحناز امیرشقاقی؛ ^۵زینب اینانلو؛ ^۶نیلوفر صفاریان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر شش هفته تمرینات مقاومتی بر شاخص‌های ریخت‌شناسی سلامت قلب زنان تمرین‌نکرده است. به همین منظور ۲۰ زن کم‌تحرک با میانگین سنی ۸/۱±۶/۲۲ سال، قد ۵/۶±۳/۱۶۲سانتی‌متر، وزن ۱/۵±۵۸ کیلوگرم، درصد چربی۲/۵±۳/۱۸درصد و سطح رویۀ بدن ۱۵/۰±۶۲/۱ متر مربع برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. سپس آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) تقسیم شدند. قبل از شروع پروتکل تمرینی، ابتدا از بازیکنان آزمون‌های آنتروپومتریک، ترکیب بدن و اکوکاردیوگرام به‌عمل آمد. پس از آن گروه‌های تمرینی وارد دورۀ شش هفته‌ای تمرین مقاومتی شدند. پروتکل تمرینی شامل شش حرکت کار با وزنه به‌صورت ۳ دورۀ ۱۰ تکراری با ۷۰-۶۰ درصد یک تکرار بیشینه بود. نتایج نشان داد که پس از انجام پروتکل تمرینی ضخامت دیوارۀ بین دو بطن ۱۰ درصد افزایش و اندازۀ پایان سیستولی بطن چپ ۱۰ درصد کاهش در مقایسه با گروه کنترل داشت (۰۵/۰P≤). ولی شاخص‌های دیگر شامل ضخامت دیوارۀ خلفی، اندازۀ پایان دیاستولی، جرم بطن چپ، حجم دهلیز چپ، حجم کل قلب، حجم پایان سیستولی بطن چپ، حجم پایان دیاستولی بطن چپ و اندازۀ دهانۀ آئورت تغییرات معناداری را نشان ندادند. نتایج این پژوهش نشان داد که شش هفته تمرینات مقاومتی با وزنه با توجه به تأثیر معنادار بر برخی شاخص‌های مورد آزمون، می‌تواند موجب افزایش عملکرد و سلامت قلب زنان کم‌تحرک شود.

کلیدواژگان: تمرین‌های مقاومتی؛ زنان تمرین‌نکرده؛ شاخص‌های الکتروکاردیوگرام