تأثير يک دوره تمرين استقامتی شنا بر سطوح القايی‌هايپوکسی کبد موش‌های باردار در معرض مسموميت کادميوم

شادمهر ميردار^*، سارا معماريان، مهدی هدايتی^۲ ، اکبر حاجی زاده^۳

زمينه و هدف: تغييرات فيزيولو‍ژيکی کبد در طی دوران بارداری به طور عمده موقت وگذرا بوده و به ندرت پايدار هستند. از سوی ديگر فاکتور القايی هيپوکسی در درمان آسيب‌ها، التهاب‌ها و نيز پاسخ به هايپوکسی از اهميت زيادی برخوردار است. هدف اين پژوهش، تعيين تأثير مسموميت کادميوم و تمرين استقامتی شنا بر زيست نشانگر فاکتور القای هيپوکسی در بافتکبد موش‌های باردار بود.

  مواد و روش‌ها: در پژوهش تجربی حاضر ۳۲ سر موش ماده نژاد ويستار به چهار گروه کنترل، کادميوم، شنا و شنا-کادميوم تقسيم شدند. برنامه تمرينی شنا پنج روز در هفته و روزانه ۶۰ دقيقه انجام شد. گروه باردارکادميوم را به صورت کادميوم کلرايد محلول در آب به ميزان ۴۰۰ ميلی‌گرم در ليتر از طريق آب آشاميدنی به طور آزاد دريافت کردند. غلظت HIF-1alpha کبد با استفاده از روش الايزا ( ELISA ) تعيين گرديد. تجزيه تحليل يافته‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس يک طرفه و آزمون تعقيبی شفه انجام شد.

  يافته‌ها: يافته‌های پژوهش نشان داد وزن و وزن کبد مادران باردار در معرض کادميوم در مقايسه با گروه کنترل به ميزان معنی‌داری پايين‌تر بود (۰۰۱/۰ p< ). سطوح HIF-1alpha در گروه شنا و شنا-کادميوم نسبت به کادميوم به طور معنی‌داری افزايش داشت (۰۰۱/۰ p< ). در حالی که سطوح گروه کادميوم نسبت به کنترل به طور معنی‌داری (۰۰۱/۰ p< ) کاهش يافته بود.

  نتيجه‌گيری: تمرين استقامتی شنای زير بيشينه موجب بهبود سطوح فاکتور القای هيپوکسی در مقابل اثر کاهشی کادميوم بر سطوح آن در کبد موش های باردار می‌شود.

  کلمات کليدی: شنا، فاکتور القايی هايپوکسی، بارداری، کادميوم