میترا خادم الشریعه ۱؛ وحید تأدیبی۲؛ ناصر بهپور۳؛ محمدرضا حامدی نیا۴
۱دانشجوی دکتری ، دانشگاه رازی کرمانشاه
۲دانشیار/ دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه رازی
۳دانشیار، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه رازی
۴استاد، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه حکیم سبزواری
پژوهشنامة فیزیولوژی ورزشی کاربردی
چکیده
سابقه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی و خود ایمن دستگاه عصبی مرکزی است. با توجه به اثرات مثبت فعالیت ورزشی در این بیماران و تاثیری که بر عناصر و اجزای مختلف سیستم ایمنی دارد و کمبود اطلاعات در زمینه تمرینات ترکیبی، هدف تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره ۱۲ هفتهای تمرین ترکیبی بر سطوحBDNF ، عوامل هماتولوژیک و برخی از شاخص های سیستم ایمنی در زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود.
مواد و روش ها: به این منظور، تعداد ۲۴ زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس ۲۰ تا۵۰ ساله با درجه ناتوانی(EDSS) بین ۲ تا ۵ به صورت تصادفی در دو گروه گواه(۱۲ نفر) و آزمایش(۱۲ نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین شامل۱۲ هفته و ۳جلسه در هفته( دو جلسه تمرین هوازی و یک جلسه تمرین مقاومتی) بود.
یافته ها: یافتهها نشان داد که در گروه تمرینی میزان لنفوسیت ها(۰۰۰/ ۰ p=)، منوسیت ها(۰۰۰/ ۰ p=) و نوتروفیل ها(۰۰۳/ ۰ p=) به طور معناداری افزایش یافتند، اما تغییر معنیداری در شمار پلاکت ها(۱۱/ ۰ p=)، میزان گلبول های قرمز(۳۴/ ۰ p=)، هماتوکریت(۰۸/ ۰ p=) و BDNF (10/ 0 p=) مشاهده نشد. همچنین در گروه گواه نیز هیچگونه تغییر معنیداری دیده نشد.
نتیجه گیری: به طور کلی میتوان گفت که انجام برنامههای تمرین ترکیبی شامل وهلههای فعالیت هوازی و مقاومتی در ۳ روز غیر متوالی در هفته، برای زنان مبتلا به ام اس سودمند بوده و پیشنهاد میگردد. اما به نظر می رسد که برای اثر گذاری بیشتر تمرین، بهتر است بار تمرینات، بیشتر در نظر گرفته شود.
کلیدواژهها
تمرین ترکیبی؛ مالتیپل اسکلروزیس؛ BDNF؛ سیستم ایمنی