اثر تمرین شنا و عصاره آلوئه ورا بر سطوح سرمی ویسفاتین و نسبت تری‌گلیسرید به لیپو‌پروتئین پرچگال و گلوکز موش‌های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

علی خواجه لندی، حسین عابد نطنزی ، حجت اله نیکبخت
استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مجله پزشکی اراک

زمینه‌ و هدف: ویسفاتین آدیپوسیتوکینی است که از بافت چربی ترشح می‌شود و با میزان گلوکز پلاسما ارتباط دارد و می‌تواند بر روی بروز دیابت موثر باشد. از سوی دیگر در طب سنتی از آلوئه‌ورا به عنوان داروی ضد‌دیابت استفاده می‌شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثرات تمرین شنا همراه با مصرف عصاره آلوئه‌ورا بر سطوح سرمی ویسفاتین، گلوکز و نسبت تری‌گلیسرید به لیپوپروتئین پرچگال در موش‌های صحرایی دیابتی بود.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، ۲۸ سر موش صحرایی نر دیابتی انتخاب و در چهار گروه(۱) کنترل، (۲) تمرین شنا، (۳) عصاره آلوئه‌ورا و (۴) تمرین شنا همراه با آلوئه‌ورا قرار گرفتند. برنامه تمرین شنا به صورت فزاینده در هفته اول با ۶ دقیقه آغاز شد و در هفته ششم به ۳۶ دقیقه افزایش یافت. گروه های ۳ و ۴ روزانه ۳۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره آلوئه‌ورا دریافت کردند. گروه کنترل هیچ گونه فعالیت منظم ورزشی نداشته و هم‌چنین عصاره‌ای دریافت نکرده‌اند. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: در هر سه گروه تمرین شنا، گروه عصاره و گروه تمرین و عصاره کاهش معنی‌دار در گلوگز خون، نسبت تری‌گلیسرید به لیپو‌پروتئین پرچگال و سطح ویسفاتین نسبت به گروه کنترل وجود داشت(۰۵/۰≥p).

نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تمرین شنا همراه با مصرف عصاره آلوئه‌ورا باعث کاهش نسبت تری‌گلیسرید به لیپو‌پروتئین پرچگال، گلوکز و افزایش حساسیت گیرنده‌های ویسفاتین و در نتیجه کاهش سطح سرمی آن در موش‌های صحرایی دیابتی می‌شود.
واژه‌های کلیدی: عصاره آلوئه‌ورا، گلوکز، موش‌های دیابتی، تمرین شنا، ویسفاتین

متن کامل مقاله رایگان