اثرات فعالیت ورزشی بر نارسایی‌های اضطرابی و میزان BDNF هیپوکامپ در موش‌های با سابقه مرفین در مرحله ترک

علی رشیدی پور، عباسعلی وفایی* ، امین مختاری زائر، حسین میلادی گرجی

کومش

هدف: سابقه مصرف طولانی مرفین سبب بروز اختلالات اضطرابی و رفتاری می‌شود. فعالیت‌های ورزشی قادرند اثرات مثبتی به‌ویژه از طریق فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) روی مغز داشته باشند. هدف این مطالعه، بررسی اثرات ورزش‌های ارادی و اجباری بر رفتارهای شبه اضطرابی و میزان BDNF در هیپوکامپ موش‌های در وابسته به مرفین بود.
مواد و روش‌ها: موش‌ها ابتدا با تزریق مرفین (mg/kg10) به صورت زیر جلدی، (روزی دو بار با فاصله ۱۲ ساعت و به مدت ۱۰ روز) وابسته شدند. سپس تزریق مرفین قطع شد و موش‌ها به مدت ۱۰ روز در معرض برنامه‌های ورزشی اجباری (روزی ۳۰ دقیقه)  و ورزش ارادی قرار گرفتند. بعد از اتمام دوره ورزش، رفتارهای شبه اضطرابی در ماز به‌علاوه‌ای شکل و جعبه تاریک – روشن  بررسی و میزان BDNF هیپوکمپ اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: در موش‌های مرفینی در وضعیت ترک، میزان رفتارهای اضطرابی در هر دو دستگاه به‌طور معنی‌داری افزایش و میزان BDNF هیپوکمپ کاهش یافت. هر دو نوع ورزش اختلالات اضطرابی را اصلاح نمودند ولی نتوانستند میزان BDNF هیپوکمپ را به حالت طبیعی برگرداند. هم‌چنین، در گروه‌های سالم هر دو نوع ورزش میزان اضطراب را در موش‌های سالم کاهش دادند و میزان BDNF هیپوکمپ را افزایش دادند.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که فعالیت فیزیکی احتمالاً از طریق مکانیسم‌های مستقل از BDNF اختلالات اضطرابی موش‌ها را در مرحله ترک اصلاح نمایند و از این رو، فعالیت فیزیکی یک روش مناسب برای اصلاح نارسایی‌های رفتاری ناشی از سابقه مصرف مرفین است
واژه‌های کلیدی: وابستگی به مرفین، ورزش، اضطراب، BDNF

متن کامل رایگان